A Plague Of Lighthouse Keepers - Van Der Graaf Generator

i.

Eyewitness

Still waiting for my saviour,

storms tear me limb from limb;

my fingers feel like seaweed…

I’m so far out I’m too far in.

I am a lonely man… my solitude is true

my eyes have borne stark witness

and now my knights are numbered too.

I’ve

seen the smiles on dead hands--

the stars shine, but they’re not for me.

I prophesy disaster and then I count the cost…

I shine but, shining, dying,

I know that I am almost lost.

On the table lies blank paper/my tower is built on stone/

I only have blunt scissors/I only have the bluntest home…

I’ve been the witness, and the seal of death

lingers in the molten wax that is my head.

When you see the skeletons of sailing-ship spars sinking low

You’ll begin to wonder if the points of all the ancient myths

are solemnly directed straight at you…

ii.

Pictures/Lighthouse

(Eddies/rocks/ships/collision/remorse.)

iii.

Eyewitness

No time now for contrition:

the time for that’s long past.

The walls are thin as tissue

and if I talk I’ll crack the glass.

So I only think on how it might have been,

locked in silent monologue, in silent scream

Anyway, I’m much too tired to speak

and, as the waves crash on the bleak

stones of the tower, I start to freak…

…and find that I am overcome…

iv.

S.H.M.

'Unreal, unreal!'ghost helmsmen scream

and fall in through the sky,

not breaking through my seagull shrieks…

no breaks until I die:

the spectres scratch on window-slits--

hollowed faces, mindless grins

only intent on destroying what they’ve lost.

I craw the wall till steepness ends in the vertical fall;

my pail has sailed into the sea: no joking hopes at dawn.

White bone shine in the iron-jaw mask

lost mastheads pierce the freezing dark

and parallel my isolated tower…

no paraffin for the

flame

no harbour left to gain

v. The Presence of the Night/Kosmos Tours

'Alone, alone,'the ghosts all call,

pinpoint me in the light.

The only life I feel at all

is the presence of the night.

Would you cry if I died?

Would you cry if I died?

Would you catch the final words of mine?

Would you catch my words?

I know that there’s no time

I know that there’s no rhyme…

false signs find me I don’t want to hate,

I just want to grow;

why can’t I let me live and be free?.. but I die very slowly alone.

I know no more ways,

I am so afraid,

myself won’t let me just be myself and so I am completely alone…

The maelstrom of my memory

is a vampire and it feeds on me now, staggering madly, over the brink I fall.

vi.

(Custard's) Last Stand

Lighthouses might house the key

but can I reach the door?

I want to walk on the sea

so that I may better find ashore…

but how can I ever keep my feet dry?

I scan the horizon

I must keep my eyes on all parts of me.

Looking back on the years

it seems that I have lost

the way:

Like a dog in the night, I have run to a manger

…now I am the stranger I stay in.

All of the grief I have seen

leaves me chasing solitary peace;

but I hold experience in my head…

I’m too close to the light

I don’t think I see right, for I blind me…

vii.

The Clot Thickens

WHERE is the God that guides my hand?

HOW can the hands of others reach me?

WHEN will I find what I grope for?

WHO is going to teach me?

I am me/me are we/we can’t see

any way out of here.

Crashing sea/atrophied history:

Chance has lost my Guinevere…

I don’t want to be one wave in the water

But sea will drag me deep

One more haggard DROWNED MAN…

I can see the Lemmings coming, but I know I’m just a man;

Do I join or do I founder?

Which can is the best I may?

viii.

Land’s End (Sineline)/We Go Now

Oceans drifting sideways, I am pulled into the spell;

I feel you around me… I know you well.

Stars slice horizons where the lines stand much too stark;

I feel I am drowning… hands stretch in the dark.

Camps of panoply and majesty, what is Freedom of Choice?

Where do I stand in the pageantry… whose is my voice?

It doesn’t feel so very bad now: I think the end is the start.

Begin to feel very glad now:

ALL THINGS ARE A PART

ALL THINGS ARE APART

ALL THINGS ARE A PART.

мен.

Куәгер

Құтқарушымды әлі күтемін,

дауыл менің аяқ-қолымды жұлып тастайды;

саусақтарым теңіз балдырындай...

Мен соншалықты алыспын, мен тым алыспын.

Мен жалғыз адаммын... менің жалғыздығым  ақиқат

менің көзім анық куә болды

енді менің рыцарларым да нөмірленді.

Менде бар

өлі қолдардағы күлкілерді көрдім...

жұлдыздар жарқырайды, бірақ олар мен үшін емес.

Мен апат туралы болжам айтып, сосын шығын санаймын...

Мен жарқырамын, бірақ жарқырап, өліп жатырмын,

Мен жоғалтқанымды білемін.

Үстелде бос қағаз / менің мұнарам тасқа салынған /

Менде тек доғал қайшы бар/Менде тек ең доғал қайшы бар...

Мен өлімнің куәгері және мөрі болдым

менің басымдағы балқыған балауызда қалады.

Желкенді кеме шпаларының қаңқаларының төмен батып бара жатқанын көргенде

Ежелгі мифтердің барлығының түйіні бар ма деп ойлай бастайсыз

Сізге тікелей бағытталды…

ii.

Суреттер/Маяк

(Eddies/роктар/кемелер/соқтығыс/өкініш.)

iii.

Куәгер

Қазір өкінуге уақыт жоқ:

бұл уақыт әлдеқашан өткен.

Қабырғалары тіндей жұқа

ал сөйлесем, әйнекті жарып жіберемін.

Сондықтан мен оның қалай болуы мүмкін деп ойлаймын,

үнсіз монологқа, үнсіз айғайға  қамалды

Қалай болғанда да, мен сөйлеуге тым шаршадым

және        толқындар                         

мұнараның тастары, мен бастаймын…

... және мен жеңемін деп ойлаңыз ...

iv.

С.Х.М.

«Шынайы емес, шынайы емес!» деп айқайлайды елес рульшілер

және аспан арқылы құлап,

шағалаларымның айқайын бұзбай…

Мен өлгенше үзіліс жоқ:

елестер терезе саңылауларына  тырналады...

қуыс жүздер, ессіз күлкі

тек жоғалтқан нәрселерін жою ниеті.

Мен қабырғаны тік құлағанша соғамын;

менің шелегім теңізге жүзіп кетті: таң атқаннан әзіл-қалжың үміт жоқ.

Темір-жақ маскасында ақ сүйек жарқырайды

жоғалған бағандар қараңғылықты тесіп өтеді

және менің оқшауланған мұнарамды параллель…

үшін парафин жоқ

жалын

ұтатын айлақ қалмады

v. Түнгі /Ғарыш турларының болуы

«Жалғыз, жалғыз» деп елестер шақырады,

мені жарықта                                          көр            мәни жарық                                               көр             жарық                                                               |

Мен сезінетін жалғыз өмір

түннің болуы.

Мен өлсем жылайсың ба?

Мен өлсем жылайсың ба?

Сіз менің соңғы сөздерімді                    соңғы сөздерімді                                                                              Сіз менің соңғы сөздерімді тыңдай аласыз ба?

Сіз менің сөздерімді ұға аласыз ба?

Уақыт жоқ екенін білемін

Мен рифма жоқ екенін білемін…

жалған белгілер мені табады, мен жек көргім келмейді,

Мен жай ғана өскім келеді;

Неліктен мен маған өмір сүруге және еркін болуға рұқсат бере алмаймын ?. Бірақ мен өте баяу өлемін.

Мен бұдан былай жол бермеймін,

Мен қатты қорқамын,

Мен өз-өзім болуыма мүмкіндік бермеймін, сондықтан мен мүлдем жалғызбын...

Менің жадымның бұлғаны

Бұл вампир, ол маған қазір тамақтандырады, мені қатты таңқалдырады, мен құлаған кезде.

vi.

(Костард) Соңғы стенд

Маяктарда кілт болуы мүмкін

бірақ мен есікке жете аламын ба?

Мен теңізде жүргім келеді

жағадан тапқаным дұрысырақ...

бірақ аяғымды қалай құрғақ ұстай аламын?

Мен көкжиекті сканерлеймін

Мен барлық бөлігімде көзімді                                                                                                           | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | |ыма        | | | | | | | | | | | |ылмауы ым va va va va va va va so va va va va va so u u .

Өткен жылдарға қарасақ

Мен жеңілген сияқтымын

жолы:

Түнгі ит сияқты      ақ             ақ                                                                                                                                                                                                             |

... қазір мен мен қаламын.

Мен көрген қайғының бәрі

жалғыз тыныштықты қуып мені қалдырады;

Бірақ мен өзімде тәжірибемді ұстаймын ...

Мен жарыққа тым жақынмын

Мен дұрыс көремін деп ойламаймын, себебі мен соқырмын…

vii.

Қан ұйығыштары қалыңдайды

Қолымды басқаратын ҚҰДАЙ ҚАЙДА?

Басқалардың қолдары маған ҚАЛАЙ жетеді?

МЕН қашан іздегенімді табамын?

КІМ мені үйретеді?

Мен                                                                         көре алмаймыз                                                       көре алмаймыз

осы жерден шығудың кез келген жолы.

Теңіздің құлауы/атрофия тарихы:

Мүмкіндік менің Гиневерамды жоғалтты…

Мен суда бір толқын болғым келмейді

Бірақ теңіз мені терең сүйретеді

Тағы бір сұм батып кеткен АДАМ...

Мен леммингтердің келе жатқанын көріп тұрмын, бірақ мен жай адам екенімді білемін;

Мен қосыламын ба, не негізін саламын ба?

Мен қайсысы ең жақсы болып табылады?

viii.

Жердің соңы (Синелайн)/Біз Қазір барамыз

Мұхиттар жан-жаққа ауып бара жатыр, мен сиқырға  тартылдым;

Мен сені жанымда сезінемін... мен сені жақсы білемін.

Жұлдыздар горизонттарды кесіп тастайды, онда сызықтар тым қатал;

Мен суға батып бара жатырмын ... қолдар қараңғыда созылады.

Панопалық және ұлылық лагерлері, таңдау еркіндігі дегеніміз не?

Мен қай жерде боламын ... менің дауысым кім?

Бұл қазір соншалықты жаман емес: менің ойымша, соңы - басы.

Қазір өте қуанышты сезіне бастаңыз:

БАРЛЫҚ БӨЛІГІ

БАРЛЫҒЫ БАР

БАРЛЫҚ БӨЛІГІ.