На Ордынке - Вадим Байков

Я тебя провожаю по улицам длинным.

Мы кружим по бульварам, как в зале старинном —

Каждый раз выбирая дорогу длиннее

Потому, что расстаться трудней и труднее.

Припев:

На Ордынке, на Ордынке, где фасады по старинке

Щурят маленькие окна на плафоны фонарей.

На Ордынке, на Ордынке, ты растаяла, как в дымке,

Мне оставив только эхо растревоженных дверей.

Я тебя вспоминаю, на улицах длинных,

Где с тобою кружили под серебряным ливнем.

В этом медленном танце доверясь друг другу —

Мы две птицы, летящие с севера к югу.

Припев:

На Ордынке, на Ордынке, где фасады по старинке

Щурят маленькие окна на плафоны фонарей.

На Ордынке, на Ордынке, ты растаяла, как в дымке,

Мне оставив только эхо растревоженных дверей.

На Ордынке, на Ордынке, где фасады по старинке

Щурят маленькие окна на плафоны фонарей.

На Ордынке, на Ордынке, ты растаяла, как в дымке,

Мне оставив только эхо растревоженных дверей.

Мен сені ұзын көшелермен шығарып саламын.

Біз ескі залдағыдай бульварларды айналып жүрміз -

Әр жолы ұзағырақ жолды таңдайды

Өйткені қоштасу қиынырақ.

Хор:

Ордынкада, Ордынкада, қасбеттері ескі стильде

Кішкентай терезелер абажурға қисайып тұрады.

Ордынкада, Ордынкада сен тұмандай ерідің,

Маған тек бұзылған есіктердің жаңғырығы қалды.

Ұзын көшелерде сені есімде,

Олар сенімен бірге күміс жаңбырдың астында айналды.

Бұл баяу биде бір-біріне сену -

Біз солтүстіктен оңтүстікке ұшатын екі құспыз.

Хор:

Ордынкада, Ордынкада, қасбеттері ескі стильде

Кішкентай терезелер абажурға қисайып тұрады.

Ордынкада, Ордынкада сен тұмандай ерідің,

Маған тек бұзылған есіктердің жаңғырығы қалды.

Ордынкада, Ордынкада, қасбеттері ескі стильде

Кішкентай терезелер абажурға қисайып тұрады.

Ордынкада, Ордынкада сен тұмандай ерідің,

Маған тек бұзылған есіктердің жаңғырығы қалды.