The Rebel - The Dubliners

I am come of the seed of the people, the people that sorrow;

Who have no treasure but hope

No riches laid up but a memory of an ancient glory

My mother bore me in bondage, in bondage my mother was born

I am of the blood of serfs;

The children with whom I have played, the men and women with whom I have eaten

Have had masters over them, have been under the lash of masters

And though gentle, have served churls

The hands that have touched mine

The dear hands whose touch Is familiar to me

Have worn shameful manacles, have been bitten at the wrist by manacles

Have grown hard with the manacles and the task-work of strangers

I am flesh of the flesh of these lowly, I am bone of their bone I that have

never submitted;

I that have a soul greater than the souls of my people’s masters

I that have vision and prophecy, and the gift of fiery speech

I that have spoken with God on the top of his holy hill

And because I am of the people, I understand the people

I am sorrowful with their sorrow, I am hungry with their desire;

My heart is heavy with the grief of mothers

My eyes have been wet with the tears of children

I have yearned with old wistful men

And laughed and cursed with young men;

Their shame is my shame, and I have reddened for it

Reddened for that they have served, they who should be free

Reddened for that they have gone in want, while others have been full

Reddened for that they have walked in fear of lawyers and their jailors

With their Writs of Summons and their handcuffs

Men mean and cruel

I could have borne stripes on my body

Rather than this shame of my people

And now I speak, being full of vision:

I speak to my people, and I speak in my people’s name to

The masters of my people:

I say to my people that they are holy

That they are august despite their chains

That they are greater than those that hold them

And stronger and purer

That they have but need of courage, and to call on the name of their God

God the unforgetting, the dear God who loves the people

For whom he died naked, suffering shame

And I say to my people’s masters: Beware

Beware of the thing that is coming, beware of the risen people

Who shall take what ye would not give

Did ye think to conquer the people, or that law is stronger than life

And than men’s desire to be free?

We will try it out with you ye that have harried and held

Ye that have bullied and bribed

Tyrants… hypocrites… liars!

Мен адамдардың ұрпағы, қайғырып келемін;

Үміттен басқа қазынасы жоқ

Ешқандай байлық төселмеген, бірақ ежелгі даңқ естелік

Анам мені құлдықта туды, құлдықта анам туды

Мен крепостниктердің қанынанмын;

Мен ойнаған балалар, мен тамақтанған ерлер мен әйелдер

Олардың үстінен қожалар болды, қожалардың кірпігі астында болды

Жұмсақ болса да, шелпектерге қызмет етті

Менің қолыма тиген қолдар

Қолдары маған таныс қолдар

Ұятты киінген, білегінен тістеп алған

Бейтаныс адамдардың тырнақшалары мен тапсырмалары жұмыстарымен ауыр болды

Мен осы бейшаралардың етінен жасалған етмін, менде олардың сүйегінен шыққан сүйекпін.

ешқашан ұсынылмаған;

Менің халқымның шеберлерінің жанынан үлкен жан бар

Менде көрегендік, пайғамбарлық және  жалынды сөйлеу қабілеті бар

Мен Құдаймен оның киелі төбесінде сөйлестім

Мен                                                                                                                         |

Мен олардың мұңына қынжыламын, олардың қалауына ашпын;

Жүрегім аналардың мұңынан  ауырып      

Менің көзім балалардың көз жасынан су болды

Мен қарт аңсаған ерлерді аңсадым

Жігіттермен бірге күліп, қарғыс айтты;

Олардың ұят           ұят                                                                                 �

Олар қызмет еткені үшін қызарған, олар бос болуы керек

Сол үшін қызарып кетті, басқалары тойды

Сол себепті олар адвокаттар мен олардың түрмешілерінен қорқып кетті

Шақыру қағазымен және қол кісенімен

Ер адамдар қатыгез және қатыгез

Менің денемде жолақтар болуы мүмкін еді

Халқымның бұл ұятынан гөрі

Енді мен көрініске толы  сөйлеймін:

Мен өз халқыммен сөйлесемін, және мен өз халқыма сөйлеймін

Халқымның қоғалары:

Халқыма олардың қасиетті екенін айтамын

Олар өздерінің шынжырларына қарамастан тамыз

Олар оларды ұстап тұрғандардан үлкен

Және күштірек және таза

Оларға батылдық қажет және өз Құдайының атын шақыру керек

Ұмытпайтын Құдай, халқын сүйетін ардақты Құдай

Ол үшін ұяттан жалаңаш өлді

Мен халқыма шеберлеріне айтамын: сақ болыңыз

Алдағы нәрселерден сақ болыңыз, көтерілген адамдардан сақ болыңыз

Сен бермегенді кім алады

Сіз халықты жаулап алуды ойладыңыз ба, әлде заң өмірден күшті

Ал ерлердің бостан болғысы келетін қалауынан гөрі?

Біз сіздермен бірге ойнап, оны өткізіп алдық

Сіз қорқытып, пара алған

Тирандар... екіжүзділер... өтірікшілер!