Вон - Та сторона

Вон!

из моих мыслей,

Вон!

с моего долгоденствия.

Уходи, из моих снов скройся быстро

Вон!

с моего сердца

Оставь меня на том же месте где я был прежде,

Не надо слов вежливых и потоков нежностей,

А потом режь меня, если так сильно лезвие чешется

Я давно уже без лица.

Нет глаз просто линзы голубого цвета

У меня нет лета, просто тепло и безветренно

Бывает иногда в моём опустошённом секторе,

Но вот сейчас некто долбится в душу усердно

Так, но дверь не та, сорвать с петель никак

И твой предел порог моего чердака

И промелькав уже тот яркий огонёк в глазах

Тебе так нравится в меня эти шипы вонзать

Да я и сам уже привык того не отрезать

Так же как ты в моей руке на твоих волосах

Ты всё пытаешься чего-то доказать

Я обязательно послушаю тебя когда ты будешь спать

Прошу оставь меня в покое не трогай руками

В моих снах мне тяжело просыпаться ночами

Нервы натянуты как струны гитары стоя у края

Порога, безсонница когда колишь шипами

В мой адрес тысячи слов твоих истерик глупых

Терзания всё глубже и отношений грубых

На лезвии ножа этих безсонных ночей

Уходи вон от меня закрой за собой дверь

Сижу в одиночестве листаю сотни страниц

Где рисовала ты мотивы одиноких улиц

Те фотографии от злости рву на куски

Наша первая встреча когда были мы счастливы

Погаснет свет в моём окне я выйду из дома

И по ЖД вокзалу мимо пролетают вагоны

Тают перроны, аэродромы…

Прошу уйди из моих мыслей, оставь меня в покое…

Шығады!

менің ойымнан

Шығады!

менің ұзақ ғұмырымнан.

Кет, тез тығылып арманымнан

Шығады!

жүрегімнен

Мені бұрынғыдай жерде қалдыр

Сыпайы сөздер мен нәзіктік ағындарының қажеті жоқ,

Сосын пышақ қатты қышиса мені кесіп таста

Көптен бері бет-жүзім жоқ.

Көздер жоқ, тек көк линзалар

Менде жаз жоқ, жай ғана жылы, желсіз

Кейде менің қираған секторымда болады,

Бірақ қазір біреу жан дүниесін ыждағаттылықпен соғып жатыр

Сонымен, бірақ есік бірдей емес, топсаларды жұлып алуға мүмкіндік жоқ

Ал сенің шегің менің шатырымның босағасы

Және сол жарқын жарық көзге түсіп үлгерді

Сен маған мына тікендерді жабыстырғанды ​​ұнатасың

Иә, мен оны үзбеуге үйреніп қалдым

Шашыңда менің қолымда тұрғандай

Сіз бір нәрсені дәлелдеуге тырысасыз

Сен ұйықтағанда міндетті түрде тыңдаймын

Өтінемін, мені жалғыз қалдырыңыз, қолыңызбен ұстамаңыз

Түсімде түнде ояту қиын

Нервтер жиекте тұрған гитараның ішектері сияқты созылған

Табалдырық, тікенек шаншып кеткенде ұйқысыздық

Сенің ақымақ ашуларыңның мыңдаған сөздері маған арналды

Азап барған сайын тереңдеп, қарым-қатынас өрескел

Осы ұйқысыз түндердің пышақ жүзінде

Менен аулақ жүріңіз, артыңыздағы есікті жабыңыз

Мен жүздеген беттерді парақтап отырамын

Жалғыз көшелердің мотивтерін қайдан салдыңыз

Мен бұл фотоларды ашудан жыртып аламын

Бақытты кездегі алғашқы кездесуіміз

Тереземдегі жарық сөнеді, мен үйден шығамын

Ал вокзалда вагондар ұшады

Алжапқыштар, аэродромдар еріп жатыр ...

Өтінемін менің ойымнан кетші, мені жалғыз қалдыр...