Гудки - Та сторона

За тем окном так темно.

Странно.

Свет не гас всю ночь ранее…

Смех и гам.

Постоянные песни пьяные.

Струны громкие, битая тара стеклянная.

Теперь покой с тишиной весь час.

Видимо, дом давно никто не навещал.

Его хозяина нет в зале, на кухне и в спальне.

Он не берёт мобильный, его нет в онлайне.

Десятки сообщений на автоответчике.

Чьи-то записанные речи никем не замечены.

Пока не бьют тревогу, еще не время,

Но звонят настырно многие в недоумении.

И там каждый со своей целью:

Занять денег, пригласить на день рождения,

Просто узнать, как дела и куда пропал он.

Но слышат лишь гудки с равным интервалом.

Припев:

Я там, где меня нет,

Где телефоны не ловят,

Где люди не говорят.

Там за окном сыпется снег в первые дни ноября.

Ему меня не выманить,

Ему меня не изменить.

Я давно подписал приговор.

Не ищите и вы меня, мне нужно найти, хотя бы себя самого.

Полураздетый и расхлябанный.

Вышедший.

Якобы.

На пять минут.

Сорванный с якоря.

Мысли в копоти.

Ноги в слякоти.

Уже не кажутся двоякими вспышки из памяти.

Сильно пораненный словами от некогда близких,

Теперь повисла пелена там, где бывали линзы.

Теперь задача испариться, растворить всё

В себе самом была признана делом принципа.

В пальто на голое тело, будто внутри меня демон.

Не понимаю ни кто я, ни где я.

В самую пору бы вызвать скорую,

Но мобильный то ли выкинут, то ли потерян был.

Стой же!

Мне всегда хотелось большего,

Без настоящего прошлому грош цена.

Видишь ли, мы оба знаем о финальном исходе

И ты ищешь меня зря.

Не находишь?

Припев:

Я там, где меня нет,

Где телефоны не ловят,

Где люди не говорят.

Там за окном сыпется снег в первые дни ноября.

Ему меня не выманить,

Ему меня не изменить.

Я давно подписал приговор.

Не ищите и вы меня, мне нужно найти, хотя бы себя самого.

Я там, где меня нет,

Где телефоны не ловят,

Где люди не говорят.

Там за окном сыпется снег в первые дни ноября.

Ему меня не выманить,

Ему меня не изменить.

Я давно подписал приговор.

Не ищите и вы меня, мне нужно найти, хотя бы себя самого.

Терезенің сырты өте қараңғы.

Біртүрлі.

Бұрын түні бойы шамдар сөнбеген еді...

Күлкі мен күңгірт.

Тұрақты әндер мас.

Жіптер - қатты, сынған шыны ыдыстар.

Енді бір сағат бойы тыныштықпен тыныштық.

Үйге көптен бері ешкім келмеген көрінеді.

Оның иесі залда, ас үйде және жатын бөлмеде жоқ.

Ұялы телефонын көтермейді, желіде жоқ.

Жауап беру құрылғысында ондаған хабарламалар.

Біреудің жазып алған сөзін ешкім байқамады.

Олар дабыл қаққанша, әлі уақыт емес,

Бірақ көбісі аң-таң болып телефон соғады.

Және бұл жерде әрқайсысының өз мақсаты бар:

Қарызға ақша алыңыз, туған күн кешіне шақырыңыз,

Жағдайдың қалай екенін және қайда жоғалып кеткенін білу үшін.

Бірақ олар белгілі бір уақыт аралығында ғана дыбыстық сигналдарды естиді.

Хор:

Мен жоқ жердемін

Телефондар ұстамайтын жерде

Адамдар сөйлемейтін жерде.

Қарашаның алғашқы күндері терезенің сыртында қар жауады.

Ол мені еліктіре алмайды

Ол мені өзгерте алмайды.

Мен үкімге баяғыда қол қойғанмын.

Мені де іздеме, мен табуым керек, тым болмаса өзімді.

Жартылай киінген және немқұрайлы.

Босатылған.

Болжам бойынша.

Бес минутқа.

Зәкірді жұлып алды.

Күйедегі ойлар.

Аяқтар батпақ.

Жадтағы жыпылықтаулар енді қос болып көрінбейді.

Бір кездегі жақындарының сөздерінен қатты жараланған,

Бұрын линзалар тұрған жерде қазір перде ілініп тұрды.

Ендігі міндет – бәрін буландыру, еріту

Ол өз алдына принципті мәселе ретінде танылды.

Жалаңаш денемдегі пальтомен, Ішімде жын бар сияқты.

Мен өзімнің кім екенімді, қайда екенімді түсінбеймін.

Жедел жәрдем шақыратын уақытта,

Бірақ ұялы телефон не лақтырылды, не жоғалып кетті.

Күте тұрыңыз!

Мен әрқашан көп нәрсені қалаймын

Қазіргі болмаса өткеннің құны жоқ.

Көрдіңіз бе, соңғы нәтиже туралы екеуміз де білеміз

Ал сен мені босқа іздеп жүрсің.

Сіз таппайсыз ба?

Хор:

Мен жоқ жердемін

Телефондар ұстамайтын жерде

Адамдар сөйлемейтін жерде.

Қарашаның алғашқы күндері терезенің сыртында қар жауады.

Ол мені еліктіре алмайды

Ол мені өзгерте алмайды.

Мен үкімге баяғыда қол қойғанмын.

Мені де іздеме, мен табуым керек, тым болмаса өзімді.

Мен жоқ жердемін

Телефондар ұстамайтын жерде

Адамдар сөйлемейтін жерде.

Қарашаның алғашқы күндері терезенің сыртында қар жауады.

Ол мені еліктіре алмайды

Ол мені өзгерте алмайды.

Мен үкімге баяғыда қол қойғанмын.

Мені де іздеме, мен табуым керек, тым болмаса өзімді.