Прости, что на ты - Та сторона

В небо сам, представь что дым

Верится, прости, что на ты Прошли сто раз я и ты

Вместе по простыням голубым

Я так часто искал смысл в бегстве,

Просил у тебя приют, но и здесь мест нет.

Возвращался ни с чем, снова лез в тень,

Только не надо сантиментов, этих истерик.

Болят весь день руки от острых лезвий,

Да и хрен с ней, со скукой, мне бы вестей

От той суки, но полезней забыть о болезни,

Чем проклинать весь мир.

Можно опять опустеть и быть нежней,

До самого дна допить из этих дождей,

Остаться ни с чем, стать одним из растений

И растеряно дальше жить без тени.

В небо сам, представь что дым

Верится, прости, что на ты Прошли сто раз я и ты

Вместе по простыням голубым

Я в оковах агонии, лучше не тронь меня,

Бронь моя трещит по швам, все это пройдено.

Нас не разлучали ни тюрьмы, ни войны,

Но по иронии порой становились посторонними.

Нет бы просто ценить каждый миг спокойный,

Но ты снова грустишь, облокотившись на подоконник.

И вот в такой миг я всей душой в тупик встряю

Как острием игольным.

В этой погоне вечной мне бы отвлечься,

И уберечь нас от увечий и трещин.

Бывает так, что противопоставить нечего,

И я доверчиво усечь стараюсь речь твою.

Опять занят терзаниями, может хватит?

Или просто взять и забыть тебя к чертовой матери.

Раствориться в чужих лицах,

Проститься со всеми признаками капризов…

В небо сам, представь что дым

Верится, прости, что на ты Прошли сто раз я и ты

Вместе по простыням голубым

Кома из снов.

Голос пропал, в теле озноб

Сбивает с ног это ощущение вновь и вновь,

Будто вообще не я… падаю на дно

И нет нот, чтобы наиграть «SOS»

Но я не создан сосуществовать полностью

В гармонии с апатией, наедине с безысходностью.

Бог простит … и Бог простил.

Но хватит ли мне сил, чтобы ему отплатить?

А тебе вообще плевать я в щепки

Разбивал все свою иллюзии, но тщетно.

И я не знаю кто теперь тебе, но хоть убей меня

Не могу с тобой быть нечестным.

Все эти песни про небо, любовь или боль

Наполнены только тобой, а не нами обоими.

И меня не надо забывать, либо помнить,

Слышишь, просто пой…

В небо сам, представь что дым

Верится, прости, что на ты Прошли сто раз я и ты

Вместе по простыням голубым

Аспанның өзі түтін деп елестетіңіз

Сенемін, сен екеумізден жүз есе өткеніңе өкінемін

Көк парақтарда бірге

Мен ұшуда мағынаны жиі іздедім,

Мен сенен баспана сұрадым, бірақ мұнда да орын жоқ.

Ол ештеңесіз оралды, қайтадан көлеңкеге шықты,

Тек сентименталдық қажет емес, бұл ашушаңдық.

Қолдарым күні бойы өткір пышақтардан ауырады,

Иә, мен онымен тозаққа, зерігумен естігім келеді

Сол қаншықтан, бірақ ауруды ұмыту пайдалырақ,

Бүкіл әлемге қарғыс айтудан гөрі.

Сіз қайтадан бос және нәзік бола аласыз,

Осы жаңбырдан ішу үшін түбіне дейін,

Ештеңесіз қалдырыңыз, өсімдіктердің бірі болыңыз

Ал мен көлеңкесіз өмір сүремін деп абдырап қалдым.

Аспанның өзі түтін деп елестетіңіз

Сенемін, сен екеумізден жүз есе өткеніңе өкінемін

Көк парақтарда бірге

Мен азаптың бұғауында қалдым, маған тиіспеңіз

Сауытым жарылып жатыр, осының бәрі өтті.

Бізді түрмелер де, соғыстар да ажыратпады,

Бірақ бір қызығы, олар кейде аутсайдер болды.

Жоқ, бейбітшіліктің әрбір сәтін бағалаңыз,

Бірақ сен тағы да мұңайып, терезеге сүйеніп.

Міне, осындай сәтте жан-тәніммен тығырыққа тірелемін

Иненің ұшы сияқты.

Осы мәңгілік ізденісте мен алаңдатар едім,

Және бізді жарақаттар мен жарықтардан сақта.

Қарсы болатын ештеңе жоқ,

Мен сіздің сөзіңізді қысқартуға тырысамын.

Қайтадан азаппен айналыстым, мүмкін осы жеткілікті ме?

Немесе сізді тозаққа апарып, ұмытыңыз.

Басқа адамдардың бетіне ерітіңіз

Қыңырлықтың барлық белгілерімен қош айт...

Аспанның өзі түтін деп елестетіңіз

Сенемін, сен екеумізден жүз есе өткеніңе өкінемін

Көк парақтарда бірге

Армандардан кома.

Дауыс жоғалды, денеде қалтырау болды

Бұл сезімді қайта-қайта құлатады,

Мен мүлде жоқ сияқтымын ... түбіне құлаймын

Ал "SOS" ойнайтын ноталар жоқ.

Бірақ мен толық бірге өмір сүруге жаралған емеспін

Апатиямен үйлесімді, үмітсіздікпен жалғыз.

Алла кешіреді... Алла кешірді.

Бірақ оның есесін қайтаруға күшім жетеді ме?

Ал сен маған мән бермейсің

Мен барлық иллюзияларымды талқандадым, бірақ бекер.

Ал мен сенің қазір кім екеніңді білмеймін, тым болмаса мені өлтір

Мен саған арамдық жасай алмаймын.

Бұл аспан, махаббат немесе ауырсыну туралы әндер

Екеуміз емес, тек сенімен толтырдық.

Мен ұмытылмауым керек, есте қалмауым керек,

Тыңда, ән айт...

Аспанның өзі түтін деп елестетіңіз

Сенемін, сен екеумізден жүз есе өткеніңе өкінемін

Көк парақтарда бірге