Буду - Та сторона

Глаза наверх, на небо, которого нет.

Часы назад, резко, на несколько лет,

Снова перевожу, если бы ты знала,

Как не выношу я этот реверсный шум.

Давно тобой не дышу, впитал целиком,

Теперь за тобой слежу через телескоп.

Знаю, что с тобой знаком, судьбе на перекор,

С тобой я так легко вышел из берегов.

Тебя вообще не должно было быть рядом со мной.

Этот корабль все равно бы пошел на дно.

Но как назло - буду тебя помнить долго,

Пока давишь меня темным небом томно.

Потом, твой фантом придет в гости.

Сон мой вряд ли даст поспать спокойно.

Если бы так взять и махнуть рукой,

Но тебя уже не изъять - осталось помнить.

Буду назло тебя помнить...

Вечно падай ко мне небом огромным,

На плечи - буду мерцанием тихим,

Звезды путать, пусть срываются вниз, как слезы!

Мне совсем не интересно, где ты и с кем ты.

Если уходить, то резко и без сантиментов.

Молча, глаза за стекла, чтоб все померкло.

Дверь все еще открыта, но ключи уже под зеркалом.

Нажать на кнопку, дождаться лифта.

Поймать попутку и скорее навсегда свалить мне,

Из этих мест, тем самым признав поражение.

Я на тебе поставил крест, повесь его шею!

И пусть тебя он бережет, так, как я не смог.

Из меня хреновый дирижер, ведь оркестр замолк -

Ни истеричных струнных, к которым так привык;

Ни ударных в спину, ни прокуренных духовых...

И нашей музыки не стало, увы.

Только в этот раз - это конец шоу, а не антракт.

Живи, как хочешь, ведь вряд ли ты поверишь,

Что все мои песни до конца о тебе лишь....

Вот так живешь... Живешь и молишься на нее одну

А потом, в один момент все рушится.

И ты сидишь и думаешь, как бы все вернуть.

Хм...

А возвращать-то нечего... Остается помнить.

Буду назло тебя помнить...

Вечно падай ко мне небом огромным,

На плечи - буду мерцанием тихим,

Звезды путать, пусть срываются вниз, как слезы!

Буду назло тебя помнить...

Вечно падай ко мне небом огромным,

На плечи - буду мерцанием тихим,

Звезды путать, пусть срываются вниз, как слезы!

Көздер жоғары, жоқ аспанға.

Бірнеше сағат бұрын, күрт, бірнеше жыл бойы,

Білсеңіз тағы аударып жатырмын

Мына кері шуға қалай шыдамаймын.

Мен сені ұзақ уақыт дем алмаймын, мен оны толығымен сіңірдім,

Қазір мен сені телескоп арқылы бақылап жүрмін.

Білем сені, тағдырға қарсы,

Сізбен бірге мен жағадан оңай шықтым.

Сіз менің айналамда мүлдем болмауыңыз керек еді.

Бұл кеме бәрібір батып кетер еді.

Бірақ сәттілікке қарай - мен сені ұзақ уақыт бойы есімде сақтаймын,

Сіз мені қараңғы аспанмен жаншып жатқанда.

Содан кейін сіздің елес қонаққа келеді.

Менің ұйқым тыныш ұйықтауға мүмкіндік бермейді.

Алып, қол бұлғасаң,

Бірақ сізді алып кетуге болмайды - бұл есте қалады.

Мен сені есіме аламын...

Мәңгі маған үлкен аспанмен құлап,

Иығында - мен тыныш жыпылықтаймын,

Жұлдыздар абдырап қалды, көз жасындай құласын!

Маған сенің қайдасың, кіммен жүргенің маңызды емес.

Егер сіз кетсеңіз, онда кенеттен және сентименталдылықсыз.

Үнсіз, әйнектің артындағы көздер, бәрі сөніп қалады.

Есік әлі ашық, бірақ кілттер айнаның астында.

Түймені басыңыз, лифтіні күтіңіз.

Жолды ұстап алып, мені мәңгілікке тастаңыз,

Осы орындардан, осылайша жеңілістерін мойындау.

Мен саған крест қойдым, мойнын іліп қой!

Ол сені мен қорғай алмағандай қорғасын.

Мен жаман дирижермін, өйткені оркестр үнсіз қалды -

Мен үйреніп қалған истерикалық жолдар емес;

Арқада перкуссия жоқ, түтін жез жоқ...

Әніміз де кетті, әттең.

Тек бұл жолы үзіліс емес, шоудың соңы.

Қалағаныңызша өмір сүріңіз, өйткені сену екіталай

Менің барлық әндерім соңына дейін тек сен туралы ....

Сіз осылай өмір сүресіз ... Сіз жалғыз ол үшін өмір сүріп, дұға етесіз

Содан кейін, бір сәтте бәрі құлайды.

Ал сіз отырып, бәрін қалай қайтарамын деп ойлайсыз.

Хм...

Бірақ қайтаратын ештеңе жоқ... Есте сақтау керек.

Мен сені есіме аламын...

Мәңгі маған үлкен аспанмен құлап,

Иығында - мен тыныш жыпылықтаймын,

Жұлдыздар абдырап қалды, көз жасындай құласын!

Мен сені есіме аламын...

Мәңгі маған үлкен аспанмен құлап,

Иығында - мен тыныш жыпылықтаймын,

Жұлдыздар абдырап қалды, көз жасындай құласын!