Рай и Адъ - T9

Райские сады, деревья, плоды,

Водопадами падают пряди воды…

Смотри, здесь так сладко поют птицы,

И в лицах льются ручьи радости!

Райские сады, деревья, плоды,

Водопадами падают пряди воды…

Смотри, здесь так сладко поют птицы,

И в лицах льются ручьи радости!

Сначала, все это чем-то походило на сон —

Стон где-то между стен, нет окон, нет имен.

Потом мир стал как будто соткан —

Локоном к локону лакомо вились волокна,

Плотно, превращаясь в полотно,

Инкрустируя алмазами небо, золотя дно!

Наверное, немного трудно поверить глазам,

Когда сам прикасаешься к небесам.

Там всех дам разбивают по парам —

С мужьями и даром, с горем пополам.

Гам унимался там только под вечер,

Беспечно, сменяясь резкой сечью речи!

О том, что ничто не вечно, никто не вечен,

И каждый будет лично жизни вечером встречен.

А мои грезы грузом слезно писали прозу,

Кидая раз за разом фразы, как рези в глаза.

Райские сады, деревья, плоды,

Водопадами падают пряди воды…

Смотри, здесь так сладко поют птицы,

И в лицах льются ручьи радости!

Огонь, крики!

Тела горят в огне,

Души стирают о камни назло любой судьбе!

Оковы, страх!

Окутывают сознание…

Здесь смеются над теми, кто ищет сострадания!

Там люди без лиц, все имена забыты,

Грани остывших времен в единый ком слиты.

Под куполом вечной ночи земля рыдает огнем,

Там океан из крови, и тонут души в нем!

Слуги Содома ждут, людям смеясь в лицо,

А те все вьются в клетках, проклиная сильное зло,

Воздух пропитан гарью, повсюду черные птицы —

Они клюют глаза, и пытка вечность длится…

Там огненные девы возводят славу грехам,

И придается смысл всем земным бедам,

Танцуют на костях, черти готовят котлы,

И на колах висят людей убитые судьбы!

На виселицах плачут израненные тела,

Порок здесь правит всем, и остывают силы добра,

Здесь горы тел и голов, и можно боль слушать…

И каждый вечер Люцифер поедает души!

Огонь, крики!

Тела горят в огне,

Души стирают о камни назло любой судьбе!

Оковы, страх!

Окутывают сознание…

Здесь смеются над теми, кто ищет сострадания!

Огонь, крики!

Тела горят в огне

Здесь души стирают о камни назло любой судьбе!

Оковы, страх!

Окутывают сознание…

Здесь смеются над теми, кто ищет сострадания!

Жұмақ бақтары, ағаштар, жемістер,

Сарқырамалар судың ағындарына түседі ...

Міне, құстар соншалықты тәтті ән салады,

Ал жүздерінде қуаныш ағындары ағып жатыр!

Жұмақ бақтары, ағаштар, жемістер,

Сарқырамалар судың ағындарына түседі ...

Міне, құстар соншалықты тәтті ән салады,

Ал жүздерінде қуаныш ағындары ағып жатыр!

Басында мұның бәрі арман сияқты болды -

Қабырғалардың бір жеріндегі ыңырсыған, терезелері жоқ, аты жоқ.

Содан кейін әлем тоқылғандай болды -

Талшықтар ширатылған,

Тығыз, кенепке айналады,

Аспанды гауһар таспен көмкеріп, түбін алтын жалатып!

Көзіңізге сену қиын шығар

Сіз аспанға өзіңіз тигенде.

Онда барлық ханымдар жұпқа бөлінеді -

Күйеулермен және сыйлықпен, Жартылай қайғымен.

Кешке қарай ғана тынышталды,

Байқаусыз, өткір сөзге жол беріп!

Ешбір нәрсе мәңгілік емес, ешкім мәңгілік емес екендігі туралы,

Ал кешке барлығын жеке қарсы алады.

Менің армандарым мұңайып проза жазды,

Фразаларды қайта-қайта лақтыру, көзге кесу сияқты.

Жұмақ бақтары, ағаштар, жемістер,

Сарқырамалар судың ағындарына түседі ...

Міне, құстар соншалықты тәтті ән салады,

Ал жүздерінде қуаныш ағындары ағып жатыр!

Өрт, айқай!

Денелер өртеніп жатыр

Тағдырдың жазуына қарамастан жандар тасқа өшеді!

Бұғаулар, қорқыныш!

Сананы орап...

Міне, олар жанашырлық іздегендерге күледі!

Бетсіз адамдар бар, есімдері ұмытылған,

Салқындатылған уақыттардың шеттері бір кесекке біріктіріледі.

Мәңгілік түн күмбезінің астында жер жылайды отпен,

Қан мұхиты бар, оған жандар батып бара жатыр!

Содомның қызметшілері күліп, күтіп отыр,

Олардың барлығы торларда бұралып, күшті зұлымдықты қарғайды,

Ауа отқа толы, қара құстар барлық жерде -

Олар көздерін шұқыды, ал азап мәңгілікке созылады ...

Онда жалынды қыздар күнәларды даңқтайды,

Жердегі барлық қиындықтарға мағына беріледі,

Сүйектерге билейді, шайтандар қазан дайындайды,

Ал адамдардың өлі өмірі бағанаға ілінеді!

Дарғада жаралы денелер жылайды,

Вице бұл жерде бәрін басқарады, ал жақсы күштер суытады,

Тәндер мен бастардың таулары бар, және сіз ауырсынуды тыңдай аласыз ...

Әр кеш сайын Люцифер жандарды жейді!

Өрт, айқай!

Денелер өртеніп жатыр

Тағдырдың жазуына қарамастан жандар тасқа өшеді!

Бұғаулар, қорқыныш!

Сананы орап...

Міне, олар жанашырлық іздегендерге күледі!

Өрт, айқай!

Денелер өртеніп жатыр

Мұнда қандай да бір тағдырдың жазуына қарамастан жандар тасқа өшеді!

Бұғаулар, қорқыныш!

Сананы орап...

Міне, олар жанашырлық іздегендерге күледі!