Леонардо да Винчи - Светлана Копылова

Леонардо да Винчи расписывал фреску —

Это «Тайная Вечеря» фреска была,

Но закончить не мог по причине он веской:

Никакая модель ему не подошла.

Стал искать он натурщиков для воплощенья

В Иисусе — добра, а в предателе — зла,

Но художник не знал, принимая решенье —

Это невероятная трудность была.

Глядя пристально в лица случайных прохожих,

Леонардо всё больше надежду терял,

Но однажды, на пеньи церковного хора

В юном певчем он образ Христа увидал.

И художник, в свою пригласив мастерскую,

Сделал несколько ярких набросков с него.

Скоро фреску дополнил портретный рисунок,

Где Спаситель был выписан, точно живой.

Но другого натурщика, как ни старался,

Отыскать Леонардо три года не мог,

Незаконченным образ Иуды остался,

Кардинал торопил, и давно вышел срок.

Но художник искал его не для забавы —

По трущобам и по захолустьям ходил —

И однажды увидел он в сточной канаве

Человека, чей образ ему подходил.

Он валялся оборванный, пьяный, заблудный…

Леонардо помощников тут же позвал.

И, как времени не было делать этюды,

Отвести его прямо в собор приказал.

Он выписывал, кистью искусно касаясь.

Все пороки, какими натурщик дышал:

Себялюбие, злобу, гордыню и зависть,

И на фреске натурщик себя вдруг узнал.

В тот же миг протрезвев, фреску взглядом окинув,

Он воскликнул с тоской и испугом в глазах:

— Я однажды уже видел эту картину!

Это было примерно три года назад…

И спросил Леонардо: «Как это возможно?»

И натурщик вздохнул: «Я был счастлив тогда.

Помню, в храме я пел, и какой-то художник

Написал с меня образ Иисуса Христа».

Леонардо да Винчи фресканы салған

Бұл «Соңғы кешкі ас» фрескасы болды,

Бірақ ол жақсы себеппен аяқтай алмады:

Оған ешбір үлгі сәйкес келмеді.

Ол инкарнация үшін отырушыларды іздей бастады

Исада - жақсылық, ал сатқында - жамандық,

Бірақ суретші шешім қабылдағанда білмеді -

Бұл керемет сынақ болды.

Өтіп бара жатқандардың жүзіне қарап,

Леонардо барған сайын үмітін жоғалтты,

Бірақ бір күні шіркеу хорының әніне

Жас хористте ол Мәсіхтің бейнесін көрді.

Ал суретші өз шеберханасына шақырып,

Мен одан бірнеше жарқын эскиздер жасадым.

Көп ұзамай фреска портреттік суретпен толықтырылды,

Құтқарушы тірідей босатылған жерде.

Бірақ тағы бір отырушы қанша тырысса да,

Мен Леонардоны үш жыл таба алмадым,

Яһуданың бейнесі аяқталмай қалды,

Кардинал асығып, мерзімі әлдеқашан өтіп кеткен.

Бірақ суретші оны көңіл көтеру үшін емес іздеді -

Мен қараңғы аудандар мен орманды аралап шықтым -

Бір күні ол арықтан көрді

Өзіне образы жарасатын адам.

Ол жыртылған, мас, жоғалған ...

Леонардо дереу көмекшілерін шақырды.

Оқуға уақыт болмағандықтан,

Ол оны тікелей соборға апаруды бұйырды.

Қылқаламмен шебер түртіп, жазып шықты.

Отырушы дем алған барлық жамандықтар:

Өзімшілдік, зұлымдық, менмендік пен көреалмаушылық,

Ал фрескада отырушы кенет өзін таныды.

Бір мезетте ес жиып, фрескаға қарап,

Сағынышпен, қорқынышпен айқайлады ол көзінде:

«Мен бұл суретті бір рет көргенмін!»

Бұл шамамен үш жыл бұрын болды ...

Ал Леонардо: «Бұл қалай мүмкін?» деп сұрады.

Отырушы болса: «Мен ол кезде бақытты едім.

Мен ғибадатханада ән айтқаным есімде, және кейбір суретшілер

Ол менен Иса Мәсіхтің бейнесін жазды.