Бабочка - Светлана Копылова

1. Кто звал его «мудрец», кто — «прозорливец»,

Он жил в уединеньи от людей,

Но шли к нему сомненьями делиться

Иль за советом каждый Божий день.

Он ближнего в беде спешил утешить:

Подарком или словом подбодрить,

При этом называл себя он грешным

И все гостинцы мог передарить.

2. А по соседству жил монах заблудший,

Который всё завидовал ему:

Никто не приходил к его лачужке,

Не спрашивал, зачем да почему.

И вот решил над ним он посмеяться:

Поймал на поле бабочку монах,

И, усмехнувшись, он спросил у старца,

Живая или мёртвая она.

3. Расчет был прост: коль скажет, что живая, —

То он её ладонями прижмёт,

А мёртвая — так полетит, порхая,

Когда монах ладони разомкнёт.

1. Кім оны «дана», кім – «көріпкел»,

Адамдардан оңаша өмір сүрді,

Бірақ күмәнмен бөлісу үшін оған барды

Немесе кеңес алу үшін Құдайдың әрбір күні.

Қиналған көршісін жұбатуға асықты:

Қуантатын сыйлық немесе сөз,

Сонымен бірге ол өзін күнәһар деп атады

Және барлық сыйлықтарды қайта тартуға болады.

2. Ал маңайда адасқан монах өмір сүрді,

Оған бәрін қызғанған кім:

Оның сарайына ешкім келмеді,

Неге, неге деп сұрамадым.

Сондықтан ол оған күлуді шешті:

Монах далада көбелекті ұстап алды,

Және ол қарттан күлімсіреп сұрады:

Ол тірі немесе өлі.

3. Есеп қарапайым болды: егер ол тірімін десе, -

Содан кейін ол оны алақанымен басады,

Ал өлген адам осылай ұшады, дірілдеп,

Монах алақандарын ашқанда.