Дупло - Светлана Копылова

И перед ним, взглянув пытливо, Господень ангел вдруг возник.

-Молил ты Господа, — сказал он, — открыть тебе Его дела:

Зачем одни живут в печали, другие же — не знают зла.

2. И вот, повёл посланник Бога его далёко за село:

Там был источник у дороги и дерево с большим дуплом.

-Сиди, мой друг, в дупле, покуда я не вернусь, и наблюдай:

Сюда приходит много люда, ты лишь себя не выдавай.

3. И ангел словно растворился… Старик залез в дупло и ждал.

Вдруг видит он: остановился богатый путник на привал.

Сел на ковёр, порезал сала, достал набитый кошелёк,

И долго золото считал он, жуя просаленный кусок.

4. Когда богач, напившись чаю, собрал оставшийся паёк,

То не заметил, как случайно он обронил свой кошелёк.

Старик в дупле сидит и видит: ушёл богач, пришёл другой:

Одежда скромная по виду, в котомке — хлебушек с водой.

5. Платочек расстелил на травке, водичкой хлебушек запил…

Увидев кошелёк, так рад был, что даже шёл куда — забыл.

Домой отправился, довольный… Старик же всё в дупле сидит.

Глядит: идёт дорогой дольней бедняк в лохмотьях — жалкий вид.

6. Но не успел ещё бедняга омыть в источнике чело, —

Вернулся тут богач и нагло стал требовать свой кошелёк.

И находясь в порыве злости, его безжалостно он бил…

Упал бедняк на камень острый и тихо дух свой испустил.

7. Но не найдя своей пропажи, богач бежал — и был таков!

Старик в дупле заплакал даже, как вдруг явился ангел вновь.

Спросил его: «Ну, что ты видел?»

— «Несправедливость лишь одну!

Невыносимо, ангел, видеть мне безнаказанной вину!»

8. — Теперь, старик, меня послушай, — сказал он, свой рассказ начав, —

Нашедший кошелёк — был лучшим когда-то другом богача.

Но тот богач был слишком жадным, он хитрым и коварным был,

И вот при помощи обмана он друга напрочь разорил.

9. А тот бедняк и сам когда-то ограбил брата и убил,

Но всё, покаявшись, раздал он и смерть такую же просил.

И внял Господь его молитвам: дал мученический венец.

И тут старик в слезах воскликнул: «Небесный справедлив Отец!»

Оның алдынан қызыға қарап еді, кенет Жаратқан Иенің періштесі пайда болды.

– Сен Жаратқан Иеге жалбардың, – деді ол, – Оның істерін саған көрсету үшін:

Неліктен біреулер қайғымен өмір сүреді, ал басқалары жамандықты білмейді.

2. Сөйтіп, Алла елшісі оны ауылдың арғы жағына апарды:

Жол бойында бұлақ, үлкен ойпаты бар ағаш бар еді.

-Досым, мен қайтып келгенше ойпаңда отыр да:

Мұнда көптеген адамдар келеді, тек өзіңізді бермеңіз.

3. Ал періште ерігендей болды... Қария ойпаңға шығып күтті.

Кенет ол көреді: бір бай саяхатшы тоқтап қалды.

Мен кілемге отырдым, майды кесіп алдым, толық әмиянды шығардым,

Ал тұздалған кесекті шайнап отырып, алтынды ұзақ санады.

4. Шәй ішкен бай қалған рационды жинағанда,

Әмиянды абайсызда қалай түсіріп алғанын байқамай қалды.

Қарт ойпаңда отырады да: бай кетті, екіншісі келді:

Киімдері қарапайым, сөмкеде нан мен су бар.

5. Орамалын шөпке жайып, нанды сумен жуды ...

Әмиянды көргенде қуанғаным сонша, тіпті қайда барарымды да ұмытып қалдым.

Қанағаттанып үйіне кетті... Қария әлі бір ойпаңда отыр.

Қарап тұр: шүберек киген кедей алқап жолымен келе жатыр - аянышты көрініс.

6. Бірақ байғұс көктемде маңдайын жуып үлгермеді, —

Бай қайтып келіп, әмиянды талап ете бастады.

Ал ашуланып, оны аяусыз ұрды...

Кедей өткір тасқа құлап, үнсіз рухын берді.

7. Бірақ жоғалтқанын таппай, бай қашып кетті - және болды!

Шұңқырдағы қарт тіпті жылай бастады, кенет періште қайтадан пайда болды.

Мен одан: «Не көрдіңіз?» деп сұрадым.

«Бір ғана әділетсіздік бар!

Төзгісіз, періште, менің кінәмді жазасыз көру!

8. «Енді, қария, мені тыңда», - деді ол әңгімесін бастап, «

Әмиянды тапқан адам бір кездері байдың жақын досы болған.

Бірақ әлгі бай тым сараң, айлакер, опасыз,

Ал алдаудың көмегімен ол досын мүлде құртты.

9. Сол кедейдің өзі бірде ағасын тонап өлтіріпті.

Бірақ тәубе етіп, оны беріп, сол өлімді сұрады.

Жаратқан Ие оның дұғасын тыңдады: ол оған шейіт тәжін берді.

Сонда қарт көзіне жас алып: «Аспандағы Әке әділ!» - деп айқайлады.