Брошенный камень - Светлана Копылова

Была у молодого человека

Заветная и давняя мечта.

Он с нею засыпал, смыкая веки,

И просыпался с нею он всегда.

Мечтал он накопить побольше денег

И новенький купить автомобиль.

И вот однажды он на самом деле

Заветную мечту осуществил.

Автомобиль блестящий и красивый

Бесшумно по дороге проезжал,

Как вдруг рукой мальчишеской ретивой

В машину камень брошеный попал.

Водитель видел этих негодяев,

Они ему махали перед тем,

И, сдав назад, он вдруг услышал: «Дядя!

Простите, дядя, я скажу, зачем.

Мой брат упал, он в инвалидном кресле.

Кювет глубок и не хватает сил,

А вы, как все, проехали бы, если б Я камнем вам в капот не запустил".

Жас жігіт болды

Қадірлі және ескі арман.

Ол онымен қабағын жұмып ұйықтап қалды,

Және ол әрқашан онымен бірге оянатын.

Ол көбірек ақша үнемдеуді армандады

Және жаңа көлік сатып алыңыз.

Содан кейін ол бір күні шынымен

Асқақ арман орындалды.

Көлік жылтыр және әдемі

Үнсіз жол бойымен жүрді,

Кенет балалық құлшыныспен,

Көлікке тас лақтырылды.

Жүргізуші мына арамзаларды көрді,

Олар бұған дейін қол бұлғады

Ал артына бұрылып, кенет естіді: «Ағай!

Кешіріңіз, аға, себебін айтамын.

Менің ағам құлап кетті, ол мүгедектер арбасында.

Арық терең, күші жетпейді,

Ал сен де басқалар сияқты капюшоныңа тас лақтырмағанда өтер едің».