Miðgarður - Skálmöld

Margt fyrir löngu var búið til lag,

ljóðið svo skrautlega skrifað.

Hetju sem barðist við vængjaða vá?

(Ég sá, ég sá.)

Baldur sem barðist af drengskap þann dag,

dó svo að við gætum lifað.

Vafrandi enn um hrollkalt hraun,

hrakin sig glennir vofa.

Hitinn frá brennu huggar raun,

hér sofa menn í kofa.

(Kvöld úr norðri, kalt í hlíðum,

knýr að dyrum myrkrið svart.

Þolinmóð við þannig bíðum

þess að verði aftur bjart.)

(Traustur máttur réttra rúna

róar geð er vindur hvín.

Sorgir allar sefast núna,

sofðu, unga ástin mín.)

Баяғыда ән шығарылған,

өлең өте әдемі жазылған.

Қанатты уаумен шайқасқан батыр?

(Мен көрдім, көрдім.)

Сол күні балалық шағымен күрескен Балдур,

өмір сүру үшін өлді.

Әлі де салқын лаваны шолып,

Хракин Сиг Гленнир елесі.

Оттан шыққан жылу шынымен жұбатады,

мұнда ер адамдар саятшылықта ұйықтайды.

(Кешке солтүстіктен, беткейлерде суық,

қараңғылық қара есікті қағады.

Осылай шыдамдылықпен күтеміз

қайтадан жарқын болу үшін.)

(Дұрыс рундардың сенімді күші

сананы тыныштандырады, жел соғады.

Қайғылардың бәрі енді тынышталды,

Ұйықтаңыз менің жас махаббатым.)