На осколках веры - Сергей Маврин

Словно пробужденье

Только лишь на миг,

Голос Провиденья

В мой сорвался крик.

Я устал от мыслей,

От ненужных слов,

От друзей коварных,

Преданных врагов…

От последних — горе,

А от первых — боль.

Легче жить незрячим,

Проще быть глухим,

Крепко засыпая

На руках судьбы.

На осколках веры

Лишь монетный звон,

Стражи-лицемеры

Охраняют сон.

Боль тому, кто слышит,

Горе тем, кто спит.

Голос тьмы, зов небес,

Кто из вас меня тревожит?

Ненависть мою и любовь мою?

Ангел ты или бес,

Мне узнать на смертном ложе.

Встречу боль свою, встречу и уйду…

Голос Провиденья

В мой сорвался крик

Боль рвет душу в клочья

В этот странный миг.

Голос Мирозданья

Превратился в стон,

Вместо пробужденья

Погружая в сон.

Боль — тому, кто слышит,

Горе — тем, кто спит…

Ояну сияқты

Бір сәтке

Провиденс дауысы

Мені жылаған дауыс шықты.

Мен ойлаудан шаршадым

Керек емес сөздерден

Сатқын достардан,

Адал жаулар...

Соңғысынан - қайғы,

Ал біріншіден - ауырсыну.

Соқыр өмір сүру оңайырақ

Саңырау болу оңайырақ

қатты ұйықтап кету

Тағдырдың қолында.

Сенім сынықтарында

Тек монета қоңырауы

Екіжүзді қамқоршылар

Ұйқыны қорғаңыз.

Естіген адамға азап

Ұйықтап жатқандарға қасірет.

Қараңғылықтың дауысы, аспанның қоңырауы,

Қайсыларың мені мазалайды?

Менің жек көруім мен махаббатым?

Сен періштесің бе, жынсың ба

Мен өлім төсегімде білемін.

Мен азапты қарсы аламын, кездесемін және кетемін ...

Провиденс дауысы

Жүрегімді жылаған дауыс басып кетті

Ауырсыну жанды жаралайды

Осы біртүрлі сәтте.

Ғалам дауысы

Үңілге айналды

Оянудың орнына

Ұйқыға батқан.

Ауыруы – естіген адамға

Ұйықтап жатқандарға қасірет...