Город, стоящий у солнца - Сергей Маврин

Заблудившиеся странники,

Не чужие на своей земле.

Но бродяги и изгнанники

В чьей-то жестокой игре.

Поклонившись четырем ветрам,

Шли на все четыре стороны.

Волки кровниками стали нам

Да черные вороны.

Все пути давно исхожены

То ли к Богу, то ли от него.

Если мы уже им брошены,

Нам не добраться домой.

Позади руины да кресты,

Жизнь и смерть — порочная петля.

Даже если мы не прокляты,

Стонет от нас земля.

Нам бы добраться домой

В город янтарного света

Через пустыни, лед и огонь

Через падения и боль.

Нам бы вернуться домой

В город, стоящий у солнца.

В город, где с нами

встретятся вновь

Вера, надежда, любовь.

Непорочные и грешные,

Шли к себе дорогою одной.

Но глухие и ослепшие,

Каждый своею тропой.

Заблудившиеся странники,

Не чужие на своей земле.

Но бродяги и изгнанники

Шли, повинуясь судьбе…

Жоғалған қыдырушылар,

Өз жерінде бөтен емес.

Бірақ қаңғыбастар мен жер аударылғандар

Біреудің қатыгез ойынында.

Төрт желге бас иіп

Біз төрт жаққа да бардық.

Қасқырлар біз үшін қандасқа айналды

Иә, қара қарғалар.

Барлық жолдар бұрыннан жүріп өткен

Не Құдайға, не одан.

Біз оларға әлдеқашан лақтырылған болсақ,

Үйге жете алмаймыз.

Қирандылар мен кресттердің артында,

Өмір мен өлім - бұл тұйық цикл.

Қарғыс атпасақ та,

Жер бізден ыңырсып жатыр.

Үйге қайтқымыз келеді

Сары жарық қаласына

Шөл, мұз және от арқылы

Құлау және ауырсыну арқылы.

Біз үйге қайтқымыз келеді

Күннің жанында тұрған қалаға.

Бізбен бірге қалаға

қайта кездесу

Сенім үміт махаббат.

Мінсіз және күнәкар,

Сол жолмен біз өзімізге бардық.

Бірақ саңырау және соқыр

Әрқайсысы өз жолында.

Жоғалған қыдырушылар,

Өз жерінде бөтен емес.

Бірақ қаңғыбастар мен жер аударылғандар

Тағдырға мойынсұнып, жүрдік...