Путь наверх - Кипелов, Сергей Маврин

Ты брошен вниз силой судьбы,

Ты унижен и раздавлен,

Время забыть то, кем ты был,

Но помнить, кем ты стал…

Брошен на дно, где все равно,

За что тебя любила слава.

Подлость огнем ставит клеймо,

Душа твоя пуста…

Люди на дне рыщут во тьме,

Они готовы жрать друг друга,

Лишь бы продлить дикую жизнь,

Урвать себе кусок.

Свой среди них, жадных и злых,

Ты в той же стае мчишь по кругу,

С ними ползешь закону под нож,

Как раб, а не пророк!

О, если б слушать только тишину,

Не ложь, не лесть, не полдень и не тьму,

Под солнцем снегом тая,

Любить, измен не зная, —

Ты умер бы от злой тоски!

Припев:

Хей, жители неба!

Кто на дне еще не был?

Не пройдя преисподни,

Вам не выстроить рай!

Хей, жители дна!

Гром смеется над вами:

Чтобы быть с ним на равных,

Есть один путь — наверх!

Но яркий луч вспыхнет в мозгу,

И покорность выбьет клином,

Прошлые дни в душе оживут —

Свершится новый грех.

Кровь на руках, кровь на камнях,

По телам и жалким спинам

Тех, кто готов подохнуть в рабах,

Ты рвешься вновь наверх…

О, если б слушать только тишину,

Не ложь, не лесть, не полдень и не тьму,

Под солнцем снегом тая,

Любить, измен не зная, —

Ты умер бы от злой тоски!

Тағдырдың күшімен құладың,

Сіз қорланып, жаншылдыңыз

Кім екеніңді ұмытатын кез

Бірақ кім болғаныңды ұмытпа...

Төменге лақтырылды, маңызды емес жерде

Неге атақты жақсы көрдің.

Жамандық стигманы отпен қояды,

Сенің жаның бос...

Төменгі жақтағы адамдар қараңғыда аңқиды,

Олар бір-бірін жеуге дайын

Тек жабайы өмірді ұзарту үшін,

Өзіңізге бір бөлікті алыңыз.

Олардың арасында өзіңдікі, ашкөз және зұлым,

Сіз шеңберде жүгіретін бір отардасыз,

Олармен бірге сіз заңның пышағы астында жүресіз,

Пайғамбар емес құл сияқты!

Әй, үнсіздікті тыңдай алсам ғой

Өтірік емес, мақтау емес, түскі емес және қараңғылық емес,

Күн астында еріген қар

Өзгеріссіз сүю -

Жаман азаптан өлетін едің!

Хор:

Әй, аспан халқы!

Кім әлі түбіне жеткен жоқ?

Жер асты әлемінен өтпей-ақ

Сіз жұмақ құра алмайсыз!

Әй, төменгі тұрғындар!

Найзағай саған күледі:

Онымен тең болу үшін,

Бір ғана жол бар - жоғары!

Бірақ мида жарқын сәуле жыпылықтайды,

Ал кішіпейілділік сынамен қағып кетеді,

Жандағы өткен күндер өмірге келеді -

Жаңа күнә жасалады.

Қолда қан, таста қан,

Денелер мен бейшара арқаларда

Құлдықта өлуге дайын болғандар,

Сіз қайтадан асығасыз ...

Әй, үнсіздікті тыңдай алсам ғой

Өтірік емес, мақтау емес, түскі емес және қараңғылық емес,

Күн астында еріген қар

Өзгеріссіз сүю -

Жаман азаптан өлетін едің!