Душа - Сергей Маврин

Ветром летят птицы времени

В гонке без слёз,

Без сомнений и судей!

Жажда успеть всё

Неистово льёт через край

Сотней жизней и судеб!

Что будет, то суждено!

Пела, смеялась Душа!

Камнем упала на дно!

Вихрем ушла в небеса!

Кто стелил обманом мой путь?

А кто открывал истинную суть?

Кто сжигал в порочных кругах?

А кто из огня вынес на руках?

Боль проклинал и купался в ней,

Верил в любовь,

Рвал сомнениями сердце!

Вечность дарил, время продал

И чтил всех святых,

Но в пороках согрелся!

Уақыт құстары желмен ұшады

Көз жасы жоқ жарыста

Күмәнсіз және төрешілер!

Барлығын жасауға шөлдеу

Қаһарлы шетінен құйып жатыр

Жүздеген өмірлер мен тағдырлар!

Не болады, тағдыр!

Ән айтты, күлді Жан!

Ол тас сияқты түбіне құлады!

Құйын көкке кетті!

Менің жолымды қулықпен салған кім?

Ал шын мәнін кім ашты?

Тұйық шеңберлерде кім өртенді?

Ал оны оттан өз қолымен алып шыққан кім?

Ол ауруды қарғап, оған шомылды,

Махаббатқа сенген

Жүрегімді күдікпен жаралады!

Мәңгілік сыйлады, уақытты сатты

Барлық әулиелерді құрметтеп,

Бірақ жаман істерде қызған!