Let Us Not Forget - Sami Yusuf

Let us not forget who we are, whence we came, where we shall go;

Let us not forget that pre-eternal day when we bore witness,

Bore witness to His Lordship with a resounding yea,

Which does still echo under the vaults of the celestial realm.

Let us not forget the intimacy of the Beloved’s embrace,

The warmth of Her bosom when we in union were.

We have now fallen and forgotten who we are,

Wandering on earth with no compass in hand.

But we can remember, so let us not forget.

Let us not forget that although cast in this lowly world,

Although blinded by veils of neglect and heedlessness,

Although forgetfulness our second nature has become,

We are placed here on earth to remember and can remember.

Let us not forget then to remember our Origin and End,

To remember who we really are as we make this journey of earthly life.

Кім екенімізді, қайдан келгенімізді, қайда барарымызды ұмытпайық;

Біз куә болған сол мәңгілік күнді ұмытпайық,

Оның Раббына иә деген сөзбен куәлік бер,

Бұл әлі күнге дейін аспан әлемінің қоймаларының астында жаңғырық береді.

Сүйіктінің құшағындағы жақындығын ұмытпайық,

Біз одақтасымызда оның жарнасының жылуы.

Біз құладық және кім екенімізді ұмыттық,

Қолыңызда компассыз жер бетінде кезіп жүріңіз.

Бірақ біз есте сақтай аламыз, сондықтан ұмытпайық.

Осы бейшара дүниеде құйылғанымен, ұмытпайық.

Салақтық пен немқұрайлылықтың перделері соқыр болса да,

Ұмытшақтық екінші болмысымызға айналғанымен,

Бізді жер бетінде есте сақтау және есте сақтауға болады.

Бастауымыз бен соңымызды есте сақтауды ұмытпайық,

Біз жердегі өмірге саяхат жасай отырып, шын мәнінде кім екенімізді есте сақтау үшін.