Кукушка (feat. гр. Кино) - Руставели, Многоточие

«Солнце моё, взгляни на меня!

Моя ладонь превратилась в кулак.

И если есть порох — дай огня!

«Вот так!»

«Сколько недописанных песен пылится в моём столе?

Хватит ли мне сил остаться в этой игре?»

Без правил, когда вокруг острые грани

Теребят прежние раны, а дали пугают.

Я вижу волчьи оскалы на месте некогда лиц,

Новые тираны порождают новых убийц,

Новое время искажает прежние формы

И то, что было недопустимо, теперь норма.

Я не Бог и боль помню в гиене огненной,

Ищу свет истинный, доподлинный.

Душой подорванный, но пока не сломленный,

На перекрёстке миров среди смыслов и слов.

Берегу своё я в мире подделок и копий,

На закате эпохи, среди психозов и фобий,

Сжав кулаки, добро в сердце храня,

Жду перемен в свете нового дня.

«Солнце моё, взгляни на меня!

Моя ладонь превратилась в кулак.

И если есть порох — дай огня!

Вот так!»

«Кто пойдёт по пути, на котором ты будешь один?

От колыбели до седин, кто был собой самим?»

Среди опавших листьев, в пыли завистливых слов,

Слепых людей, не могущих жить без оков.

Мира снов, ты думал, этот мир не таков,

Тогда будь готов снова к слову основы основ.

Ложь вокруг и это тёмное дело,

Системе не нужна твоя душа, ей нужно молчаливое тело.

Нет веры, нет любви и надежды:

«Значит, ты уже труп, мой друг, или был им и прежде!»

Тьма поглощает первые подбитые пешки,

Все остальные под мушкой между орлом и решкой.

Это новый порядок в огне пророчества,

«Стань многим для многих в век одиночества!

Живи в реальности светом, а не как будто и мутно,

Открывай глаза, скоро утро!»

«Солнце моё, взгляни на меня!

Моя ладонь превратилась в кулак.

И если есть порох — дай огня!

Вот так!»

Порой кажется, что наша жизнь как полёт,

Полёт над тем, чего нет.

Но даже пролетая над гнездом кукушки, будь светом…

«Күнім, маған қара!

Қолым жұдырыққа айналды.

Ал егер мылтық болса - от беріңіз!

«Бұл сияқты!»

«Үстелімде қаншама аяқталмаған әндер шаң басып жатыр?

Мен бұл ойында қалуға күшім жетеді ме?»

Ережесіз, айналасында өткір жиектер болған кезде

Олар ескі жараларды тартады, бірақ қашықтықты қорқытады.

Бір кездегі жүздердің орнында қасқырдың күлгенін көремін,

Жаңа тирандар жаңа өлтірушілерді шығарады

Жаңа уақыт ескі формаларды бұрмалайды

Ал қабылданбайтын нәрсе қазір қалыпты жағдайға айналды.

Мен Құдай емеспін және мен отты гиенадағы ауырсынуды есіме аламын,

Мен шынайы жарықты іздеймін, шынайы.

Жан бұзылды, бірақ әлі сынған жоқ,

Мағыналар мен сөздер арасындағы дүниелердің тоғысқан жерінде.

Мен өзімді жалған және көшірмелер әлемінде сақтаймын,

Бір дәуірдің соңында психоздар мен фобиялардың арасында

Жұдырық түйіп, жүрегіңде жақсылық сақтау,

Жаңа күннің жарығында өзгерісті күту.

«Күнім, маған қара!

Қолым жұдырыққа айналды.

Ал егер мылтық болса - от беріңіз!

Бұл сияқты!»

«Сен жалғыз қалатын жолмен кім жүреді?

Бесіктен ағарғанға дейін, Өзі кім еді?

Түскен жапырақтардың арасында, қызғаныш сөздердің шаңында,

Бұғаусыз өмір сүре алмайтын соқырлар.

Армандар әлемі, сен бұл дүние ондай емес деп ойладың

Содан кейін негіздері сөзінің негіздеріне қайтадан дайын болыңыз.

Айналада жатыр және бұл қараңғы мәселе,

Жүйеге сенің жаның емес, үнсіз дене керек.

Сенім жоқ, махаббат пен үміт жоқ:

«Олай болса, сен әлдеқашан мәйітсің, досым, әлде бұрын болғансың!»

Қараңғылық тұндырған алғашқы пешкаларды,

Қалғанының бәрі бас пен құйрық арасындағы шыбынның астында.

Бұл пайғамбарлық отындағы жаңа тәртіп

«Жалғыздық дәуірінде көпке көп бол!

Бұлтты емес, жарықпен өмір сүріңіз,

Көзіңізді ашыңыз, таң жақындады!

«Күнім, маған қара!

Қолым жұдырыққа айналды.

Ал егер мылтық болса - от беріңіз!

Бұл сияқты!»

Кейде біздің өміріміз ұшу сияқты,

Болмайтын нәрсенің үстінен ұшу.

Бірақ сіз көкектің ұясынан ұшып бара жатқанда да, жарық болыңыз ...