Щемит в душе тоска - Многоточие

На сердце боль, взгляд смотрит в небо

Ждет ответа

Душа не верит в то, что нету,

Тебя уже нету…

Щемит в душе тоска, да синий сигаретный дым

Въедается в глаза, как будто слезы пытаясь выжать

Я помню, как когда-то мы клялись отомстить

Друг за друга, если что не так, так мои руки в крови

Я помню дни, когда с тобой мы были детьми,

Два оборванца с улицы, из неудачной семьи

Свои мечты хранили под ударами дубинок мусоров,

От их ударов терялся смысл их слов:

«Не воруй», «не кради», «умри, паскуда, умри»

Кричали они нам на ухо, забив нас до крови

Сквозь боль и слезы в руке сжимая ломтик хлеба,

Прошли вдвоем сквозь детство, ненавидя небо

Нас было двое, как два щенка в огромном мире,

Знали только, как украсть, да так чтобы не посадили,

Нас не учили, в карманы деньги не совали,

И чем могли лишь мы друг другу все время помогали…

На сердце боль, взгляд смотрит в небо

Ждет ответа

Душа не верит в то, что нету,

Тебя уже нету…

Как мне объяснить всю эту боль на душе,

Как мне сделать так, чтобы время повернулось вспять?

Взять и отнять, сломать две жизни одной пулей,

«При попытке к бегству» - ублюдки доложили так.

Тебя не стало, когда уже пришло начало

Тому, о чем с тобой мечтали мы, дойти осталось мало,

Мечта бежала, но споткнулась и упала

Двумя трупами твоих убийц вокруг меня она стонала

Я знал – шакалы скоро будут здесь,

По хую на них, ведь уже совершена месть!

Дуло у виска, что делать мне на этом свете

Умереть, не познав счастья, на замызганном паркете?

Дети улиц, рожденные познать несчастья,

Не знают, как на них насрали сверху наши власти

Здрасьте и прощайте, я жить так больше не хочу,

Я сыт по горло вашей властью, я ухожу…

Жүректің ауыруы, Аспанға қара

Жауап күтуде

Жан жоққа сенбейді,

Сіз енді жоқсыз...

Сағыныш жанды ауыртады, иә көк темекі түтіні

Көзге жейді, көз жасын сығуға тырысатындай

Кезінде кек алуға ант еткеніміз есімде

Бір-бірі үшін, егер бірдеңе дұрыс болмаса, онда менің қолым қанға боялған

Сен екеуміздің бала кезіміз есімде

Көшеден, сәтсіз отбасынан шыққан екі рагамуффин

Олар өз армандарын қоқыс таяқшаларының астында қалдырды,

Олардың соққыларынан сөздерінің мағынасы жойылды:

«Ұрлама», «ұрлама», «өл, бейбақ, өл»

Олар біздің құлағымызға айқайлап, бізді қанға батты

Қолымдағы азап пен көз жасым арқылы, бір тілім нанды қысып,

Аспанды жек көріп, балалық шақты бірге өткердік

Үлкен әлемдегі екі күшік сияқты екеуміз болдык,

Олар түрмеге түспес үшін ұрлауды ғана білді.

Олар бізді оқытпады, қалталарына ақша салмады,

Қалай ғана біз бір-бірімізге үнемі көмектесе аламыз ...

Жүректің ауыруы, Аспанға қара

Жауап күтуде

Жан жоққа сенбейді,

Сіз енді жоқсыз...

Жан дүниемдегі осы азапты қалай түсіндіремін

Уақытты қалай кері қайтаруға болады?

Алып кет, бір оқпен екі жанды жарып

«Қашуға тырысқанда» - деп хабарлады бейбақтар.

Басталуы әлдеқашан келген кезде сен кеткен едің

Сізбен армандаған нәрсеге жету жеткіліксіз,

Арман жүгірді, бірақ сүрініп, құлады

Менің қасымда сенің өлтірушілеріңнің екі мәйіті тұрғанда, ол ыңылдады

Жақында шақалдардың келетінін білдім

Бұларды ренжіт, кек әлдеқашан жасалған!

Ғибадатханадағы бөшке, ​​мен бұл дүниеде не істеуім керек

Бақытты білмей, лас паркетте өлу?

Көшенің балалары, бақытсыздықты білу үшін туған

Олар біздің биліктің жоғарыдан оларға қалай ренжіп жатқанын білмейді

Сәлем мен қош бол мен енді бұлай өмір сүргім келмейді

Мен сенің күшіңе тойдым, мен кетемін...