My Captivity by Savages - Rasputina

This is «The Story of My Captivity by Savages,» or «How I Learned to Fight»

By Eliza Elizabeth Cook, age 13

Writ in my own hand on this, the 23rd day of August, 1829

«Fine Day for a Flaying,» or «The Brutal Massacre of All I Held Dear.»

Chapter one

The valley that runs down the trail over the west bank of the glorious state of

Natchez-Pierce was the site of my own hideous undoing.

My whole family was lain

waste, no care taken by the natives that even baby Coolidge was to be spared an

ounce of pain

How I came to be spared, by the grace of God, I shall never know

I had been smashed in the head with a boulder over fourteen times by a young

Indian brave.

When I awoke, with eyes still stinging from the smouldering

decimation, my large blue eyes looked up into the burning sun of the late

summer sky.

No sooner had I stirred when four horsemen approached my wilted

carcasse.

In their stilted English, they told me in great detail how they had

massacred mine own Ma and Pa, how my elder brother Ham had given no resistance

to his own flogging, and how easy it had been to make my sickly sister,

Sarah Susanna, wail and sob like a sea creature.

(Boo hoo!)

I clenched my long, graceful fingers into tight fists at my sides,

and turning my head away, laughed quietly to myself.

(Ha ha ha!

) If these human animals believed that they had captured a nubile and willing

young white slave girl, they were sorely mistaken

I felt about my waist for a weapon.

Oftentimes, I kept sewing tools hanging

from ribbons pinned to my dress.

«Looking for this?»

the handsomest warrior

asked, holding my sterling pinking shears up between two red fingers as he

looked down from his steed at my writhing confusion

Brushing a strand of pale yellow hair from my brow, I pretended to reach for a

stray silken slipper that I had spied nearby, but swiftly darted up and in

between the flanks of the wild mustangs that stood majestically before me!

The silent commander had only to reach down to capture me by the hair.

Yanking hard, he pulled me upright, and twisted my fair face up to meet his

cold, cold gaze.

I shall never forget my realization upon that moment that my

freedom had thus been robbed.

And that although my pleasing mortal shell was

intact, I, Eliza Elizabeth Jane Cook, was to become a handmaiden to a number of

verile, half-naked nomads, and that this ordeal would continue fourteen years

Бұл «менің тұтқындауымның әңгімесі» немесе «Мен қалай күресуді үйрендім»

Авторы Элиза Элизабет Кук, 13 жаста

Бұл туралы 1829 жылғы 23 тамызда өз қолыммен жазып қалдырдым.

«Ұшу үшін жақсы күн» немесе «Мен құрметтейтін барлығының айуандық қырғыны».

Бірінші тарау

Даңқты мемлекетінің батыс жағалауындағы соқпақпен өтетін алқап

Натчез-Пирс менің өз жаман істерімнің орны болды.

Бүкіл отбасым қайтыс болды

ысырап, тіпті сәби Кулидж де аман қалуы керек деген жергілікті тұрғындар қамқорлық жасамайды.

ауыру унциясы

Мен Құдайдың рақымымен қалай аман қалдым, мен ешқашан білмеймін

Мені бала басты таспен он төрт                 т                                              ден астам          ден астам                                 бірендер             ден астам      балаларымды  он           аса                                  көп      астам сын жар астам сын астам соққы астам жарақат астам жас астам ұр

Үндістандық батыл.

Мен оянғанда, әлі күнге дейін түтіннен көзім қышиды

Мен үлкен көк көздерім кештің жанып тұрған күнге қарады

жазғы аспан.

Мен тез арада қозғалған жоқпын, сол кезде төрт аттылы адам менің         менің  қасыма  жақындады

өлексе.

Ағылшын тілінде олар маған қалай болғанын егжей-тегжейлі айтып берді

өз анам мен әкемді қырып салды, үлкен ағам Хам қарсылық көрсеткен жоқ

өз жанауына және менің қарындасымды қалай жеңілдетуге болады?

Сара Сюзанна, теңіз жаратылысы сияқты жыла және жыла.

(Боу-у!)

Мен ұзын  әдемі саусақтарымды жүйір жұдырықтарымды  түйдім, 

және басымды  бұрып , өз-өзіме  ақырын күлді.

(Ха ха ха!

) Егер бұл адам жануарлары  жеңіл және ықыласпен ұстағанына сенсе

жас ақ күң, олар қатты қателесті

Мен белімді қару                                      |

Көбінесе тігін құралдарын ілулі ұстайтынмын

менің көйлегіме қадалған ленталардан .

«Мұны іздеп жүрсіз бе?»

ең әдемі жауынгер

— деп сұрады, қызғылт түсті қайшыларымды екі қызыл саусақтың арасына көтеріп

атыннан төмен қарады, менің бұртиып бара жатқан абдырағаныма

Менің қасымнан бозғылт сары шашты щеткамен щеткамен щетка, мен а

Мен жақын маңда аңдыған, бірақ тез көтеріліп, ішке кірген қаңғыбас жібек тәпішке

менің алдымда керемет тұрған жабайы мустангтардың қапталдарының арасында!

Үнсіз командир мені шашқа түсіру үшін ғана жетуге тура келді.

Қатты серпілтіп, ол мені тік көтеріп, оның жүзін қарсы алу үшін менің әдемі жүзімді жоғары бұрды.

суық, суық көзқарас.

Мен бұл сәтте менің түсінуімді ешқашан ұмытпаймын

осылайша бостандық талан-таражға түсті.

Бұл мен үшін ұнамды өлі қабық болғанымен

IF, I, И, Элиза Елизавета Джейн Кук, бірқатар қолөнер болу керек еді

шынында да, жартылай жалаңаш көшпенділер және бұл сынақ он төрт жыл жалғасады