La science du cœur - Pierre Lapointe

Tu détestes ta jeunesse

Tes beaux cheveux blonds juvéniles

Qui descendent comme la vie, près du mouvement de tes cils

Tu détestes ceux qui, grâce à l’amour, ne sont plus les mêmes

Tu préfères dire je t’aime, à grands coups de bouquet de haine

Tu n’es pas certain d'être bien, mais jamais tu ne l’avoueras

Avoir des gestes qui font rêver, c’est tout ce qui compte ici-bas

Les magiciens des temps modernes savent bien comment mentir

Comment fabriquer le beau, en tuant quelques souvenirs

Tes amis sont bien mais tu comprends le mal du grand Savoir

Que même eux ne pourraient goûter malgré leur force noire

Tous ensemble, vous jouerez sans malaise, aux grands enfants blasés

Qui tanguent de la tête, sur des rythmes fantomatiques saccadés

Tu repenses à tes amours

À tous ceux que tu as baisé

À quel point ils avaient l’air heureux, d’avoir pu te consommer

Tu as pris un verre de trop

Mais c'était pour équilibrer

Les sensations provoquées

Par tes rêveries colorées

S'étourdir, est un remède facile, quand l'âme a la nausée

Face aux complications répétées, par la vie imposées

Tu danses muet près de ton ami

Celui qui sait te parler

Te raisonner quand tes larmes reviennent au pas comme une armée

C’est le seul moyen que tu as pu trouver pour oublier

Le poids de la solitude qui revient sans cesse te hanter

Tu ne sais pourquoi mais même les mouvements dictés par ton cœur

Font que tu te sens abandonné au milieu de tes peurs

Crois-tu qu’un jour, malgré tout, tu seras capable d’aimer?

Seul moyen possible de le savoir, c’est de recommencer

La science du cœur est un objet d’abstraction propulsée

Par la volonté qu’ont les gens tristes, à se laisser toucher

Ça fait déjà quatre jours que tu n’as pas dormi

Dans ta tête, de la musique résonne, te réveille dans la nuit

Comme si ta peine avait donné naissance à une symphonie

Est-ce là le signe annonciateur d’une prochaine folie

Tu repenses à ta grand-mère, te dis qu’elle t’a vraiment aimé

Tu revois sa couche pleine venant tout juste de déborder

Le contraste est trop mince entre début et finalité

Mais tu te résignes sans peine devant cette fatalité

Tu regardes tes vêtements, cette image immaculée

Que tu projettes sans vouloir comme un jeune enfant surdoué

Tu te dis qu’un jour, c’est certain, tout ça sera démodé

Que chacun des trophées que tu portes brûlera dans l'éternité

Que ton corps devenu flasque et faible aura tout effacé

Les traces de ta jeunesse, les traces trop fragiles de l'été

Жастық шақты жек көресің

Сіздің әдемі жас сары шашыңыз

Бұл сіздің кірпіктеріңіздің қозғалысына жақын өмір сияқты төмендейді

Сіз махаббаттың арқасында бұрынғыдай емес адамдарды жек көресіз

Мен сені сүйемін деп айтуды жөн көресің, өшпенділік шоғымен

Сіз өзіңіздің жақсы екеніңізге сенімді емессіз, бірақ сіз оны ешқашан мойындамайсыз

Бұл жерде сізді армандайтын қимылдар маңызды

Қазіргі сиқыршылар өтірік айтуды біледі

Кейбір естеліктерді өлтіру арқылы әдемілікті қалай жасауға болады

Сіздің достарыңыз жақсы, бірақ сіз ұлы білімнің жамандығын түсінесіз

Бұл олардың қараңғы күштеріне қарамастан дәмін тата алмады

Барлығы бірге, сіз шаршаған үлкен балалар сияқты ыңғайсыздықсыз ойнайсыз

Кім басады, дірілдеген елес ырғақтарда

Сіз өзіңіздің махаббаттарыңызды ойлайсыз

Сіз ренжіткендердің бәріне

Олар сені жеуге болатынына қандай бақытты көрінді

Сізде бір ішімдік тым көп болды

Бірақ бұл тепе-теңдік үшін болды

Сезімдер тудырды

Түсті армандарыңыз арқылы

Жан айнығанда бас айналу оңай ем

Қайталанатын асқынулардың алдында, өмір жүктеген

Досыңның қасында мылқау билейсің

Сізбен қалай сөйлесу керектігін білетін адам

Көз жасың әскер боп қайтып келе жатқанда ақылдас

Бұл ұмытудың жалғыз жолы

Жалғыздықтың салмағы қайта-қайта орала береді

Сіз неге екенін білмейсіз, бірақ тіпті жүрегіңіз айтқан қозғалыстар

Өзіңізді қорқыныштарыңыздың ортасында тастап кеткендей сезініңіз

Бір күні бәріне қарамастан сүюге болатынына сенесіз бе?

Білудің жалғыз мүмкін жолы - басынан бастау

Жүрек туралы ғылым қозғалатын абстракцияның объектісі болып табылады

Қайғылы адамдардың жанасуға дайын болуымен

Төрт күннен бері ұйықтамадың

Сіздің басыңызда музыка шырылдап, түнде сізді оятады

Сіздің ауырсынуыңыз симфонияны тудырғандай

Бұл келе жатқан ессіздіктің хабаршысы ма

Сіз әжеңізді ойлайсыз, ол сізді шынымен жақсы көретінін өзіңізге айтыңыз

Сіз оның толық жөргегінің толып жатқанын көресіз

Басы мен соңы арасындағы контраст тым жұқа

Бірақ сіз бұл өлімге оңай бас тартасыз

Сіз киіміңізге, сол таза бейнеге қарайсыз

Сіз жас дарынды бала сияқты қалаусыз жобалаңыз

Сіз өзіңізге айтасыз, бір күні, әрине, мұның бәрі ескіреді

Сіз алып жүрген әрбір олжа мәңгілікке жанады

Сіздің денеңіздің әлсіреп, әлсірегені бәрін өшіреді

Жастық шағыңыздың ізі, Жаздың тым нәзік ізі