L'Ultimo Abbraccio - Petra Berger

Né una croce, neanche un fiore

Solo buio e umiditá

La grazia ch’era stata dei corpi

Ora offende i ricordi

Trá quei sassi laggiú

É per colpa di un' amore

E certo umana gelosia

Il sole tenta invano di entrare

Coi raggi a scaldare quel triste tempio

Solo pietá in quello scomposto abbraccio, niente piú

Quadro imperfetto che mai nessuno ammirerá

E Francesca era un bel fiore

Paolo lo raccoglierá

Ma l’odio che la mano armerá

Le loro vite avrá

Solo pietá in quell’ultimo abbraccio, niente piú

Storia e leggenda … per sempre amanti senza etá

Крест емес, тіпті гүл де емес

Тек қараңғылық пен ылғалдылық

Денелердегі рақым

Енді ол естеліктерді ренжітеді

Ана жақтағы тастардың арасында

Бұл махаббаттың арқасында

Және, әрине, адамның қызғанышы

Күн босқа кіруге тырысады

Сол қайғылы ғибадатхананы жылыту үшін сәулелермен

Сол үзілген құшақта аяушылық қана, басқа ештеңе жоқ

Ешкім ешқашан таңданбайтын жетілмеген кескіндеме

Ал Франческа әдемі гүл болатын

Паоло оны алып кетеді

Бірақ қол қаруландыратын жек

Олардың өмірі болады

Соңғы құшақта аяушылық қана, басқа ештеңе жоқ

Тарих пен аңыз… жасы жоқ мәңгі ғашықтар