Музыке не нужен никто - Павел Воля

Первый Куплет:

Одна к одной ложатся строчки.

Все вместе, но поодиночке.

Набухли буквы, в слова хотят.

И сами, будто, в блокнот летят.

Слово к слову, слову свое место.

Было просторно, но словно становится тесно.

Дышу прервисто — вдох-выдох.

Затишье, складываю отрывистое в четверостишье.

Из мысли в мысль, теку я плавно.

В деталях думая о главном.

Из рифмы в рифму, точка к точке.

Ловлю я нимфу, в каждой строчке.

И ритмом ровным режу ровно.

И словно sample стало слово.

Слова прозрачны, ветренно-легки.

И стали музыкой стихи.

Вся ваша поэзия, конечно хороша.

Но это все же не то.

Стихам нужна музыка.

А музыке не нужен никто.

Лишь только музыке не нужен никто.

Лишь музыке не нужен никто.

Одной лишь музыке не нужен никто.

Лишь музыке не нужен никто… никто…

Припев:

Музыке не нужен никто…

Лишь только музыке не нужен никто…

Только музыке не нужен никто…

Музыке не нужен никто…

Бірінші жұп:

Сызықтар бірінен соң бірі түседі.

Барлығы бірге, бірақ бірінен соң бірі.

Әріптері ісіп, сөзге айналғысы келеді.

Ал олардың өздері қойын дәптеріне ұшып бара жатқандай.

Сөзден сөзге, сөзден сөзге.

Ол кең болғанымен, тарылып бара жатқандай болды.

Терең тыныс алу – дем алу-дем шығару.

Тыныш, мен жұлқыны төрттік етіп бүктеймін.

Ойдан ойға, Ағып жатырмын біркелкі.

Егжей-тегжейлі, бастысы туралы ойлану.

Өлеңнен ұйқасқа, нүктеден нүктеге.

Мен әр жолдан нимфа ұстаймын.

Ал мен біркелкі ырғақпен біркелкі кестім.

Ал үлгі сөзге айналғандай.

Сөздері мөлдір, желді-жарық.

Ал поэзия музыкаға айналды.

Сіздің барлық поэзияңыз, әрине, жақсы.

Бірақ бәрібір олай емес.

Өлеңдерге музыка керек.

Ал музыка ешкімге керек емес.

Тек музыка ешкімге керек емес.

Тек музыка ешкімге керек емес.

Тек музыка ешкімді қажет етпейді.

Тек музыка ешкімге керек емес... ешкімге...

Хор:

Музыка ешкімге керек емес...

Тек музыка ешкімге керек емес...

Бірақ музыка ешкімге керек емес...

Музыка ешкімге керек емес...