Мама - Павел Воля

Говорила мама: "Ну что ж такой упрямый?

Можно влево-вправо, а ты всё время прямо.

Больше всех что ль надо?

Только вот засада: когда ищёшь взглядом, тебя нету рядом.

В этом нету чести, чтоб стоять так честно,

И не вздумать лестно при твоей-то спеси.

Пусть тебе везло, но ты смотришь зло, –

Не наигрался в игры, хоть уже и выиграл."

Говорить такое ты имеешь право потому, что мама.

(мама, мама, мама)

Да, шагнула влево, да шагнула вправо, ты права.

Ты мама.

(мама, мама, мама)

Не выдержан, не сдержан, но, мамка, не повержен.

Без этого меня б не стало – меня так мама воспитала.

Анам: «Неге сонша қыңырсың?

Сіз оңға және солға жүре аласыз және сіз әрқашан түзусіз.

Саған тағы не керек?

Тек міне, буктурма: қарасаң, қасыңда жоқсың.

Бұл жерде абырой жоқ, адал болу үшін,

Тәкаппарлығыңмен мақтануды ойлама.

Жолың болсын, бірақ жаман көрінесің, -

Жеңіске жеткен болсам да, мен жеткілікті ойын ойнаған жоқпын».

Мұндай сөздерді айтуға құқығыңыз бар, өйткені ана.

(ана Ана Ана)

Иә, мен солға қадам бастым, иә мен оңға қадам бастым, сен дұрыс айтасың.

Сіз анасыз.

(ана Ана Ана)

Тұрмаған, ұстамаған, бірақ, ана, жеңілмеген.

Онсыз мен болмас едім – анам мені солай өсірді.