Sonnet 60 - Paul Kelly

Like as the waves make towards the pebbled shore,

So do our minutes hasten to their end;

Each changing place with that which goes before,

In sequent toil all forwards do contend.

Nativity, once in the main of light,

Crawls to maturity, wherewith being crown’d,

Crooked eclipses 'gainst his glory fight,

And Time, that gave, doth now his gift confound.

Time doth transfix the flourish set on youth,

And delves the parallels in beauty’s brow,

Feeds on the rarities of nature’s truth,

And nothing stands but for his scythe to mow.

And yet to times in hope my verse shall stand,

Praising thy worth, despite his cruel hand.

Толқындар тасты жағаға қарай соққандай,

Біздің минуттарымыз соңына асығады;

Әрбір орын бұрынғымен өзгереді,

Келесі еңбекте барлық шабуылшылар таласады.

Туған күн, бір рет нұрдың бастысында,

Тәж киген      жетілген     жорғалайды 

Қисық тұтылулар оның даңқы үшін күреседі,

Ал берген уақыт енді оның сыйын шатастырады.

Жастық шақтағы гүлденуді уақыт ауыстырады,

Сұлулықтың қасындағы параллельдерді зерттейді,

Табиғат ақиқатының сирек кездесетін      қоректенеді,

Оның орақ шабуынан басқа ештеңе тұрмайды.

Әйтсе де, менің өлеңім тұрар деген үмітпен,

Оның қатыгез қолына қарамастан, сенің қадіріңді мадақтау.