Traces of a Midwinter Drama - pandemonium

A pattern composed in the darkest den

Those moments will never be again

Now when the winter has come

Then my memories they guide me to an ancient dimension

A time full of tears

Where the winter-queen showed me the light of deception

Traces of a midwinter drama impossible to erase

Your face so eternal, my nightmares so infernal

A sphere full of pure tyranny

Seduction in fire and darkness

A nymphchild not of this world

Covered with skin like an innocent bride

She is dressed for her pleasures, sin and delight

Have you felt a cold desire?

The beauty in my dreams is the darkest soul, my pain and my disease…

Tears like the purest waters

Frozen in thy eyes

Try to hide the weakness

That dwells behind the grace

When the old man has spoken

All promises are broken

The daylight has fallen into the deepest night

Where thy snake-eyes are watching

Your fingers are touching the skin of the beloved ones

See the queen descending in grace down from her throne

She desolates those weak souls who cross her bloodstained path

Tragedies surrounding the beauty of the night

Frozen are the waters where she seduces the blind

I hear the thousand whispers and screams from the unknown

I feel the mighty presence from the spirits in her gown

Devoured and embraced, I stand alone with fallen grace

The sky is turning grey, I see the bleakness of it all

The waters are turning to frozen ice

I realize it’s the tears from a million cries

Those old memories are now fading away

For the last time, the last farewell is said

When the old man has spoken

All promises are broken

The daylight has fallen into the deepest night

Where thy snake-eyes are watching

Your fingers are touching the skin of the beloved ones

My dreams are no longer

My pain growing stronger

I feel the power of the midnight storms

All roses are burning

The flowers are turning

To ice in the presence of her light

I remember the voice in the night

The face is so eternal, but the memory is gone…

Traces

Of a midwinter drama, Erased!

Ең қараңғы үңгірдегі үлгі

Бұл сәттер енді болмайды

Енді қыс келгенде

Содан кейін менің естеліктерім мені ежелгі өлшемге бағыттайды

Көз жасына толы уақыт

Қысқы ханшайым маған алдаудың нұрын көрсеткен жерде

Қыс мезгіліндегі драманың іздерін өшіру мүмкін емес

Сенің жүзің мәңгілік, менің түнгі түндерім сондай тозақ

Таза тиранияға толы шар

Өрт пен қараңғыда арбау

Бұл дүниенің нимфа баласы

Бейкүнә келіндей тері жамылған

Ол өзінің ләззатына, күнәсына және ләззатына сай киінген

Суық қалауды сезіндіңіз бе?

Менің арманымдағы сұлулық - ең қараңғы жан, менің ауыруым және дертім...

Көз жасы ең таза су сияқты

Сенің көздеріңде мұздай

Әлсіздікті  жасыруға  тырысыңыз

Бұл рақымның артында тұрады

Қарт сөйлеген кезде

Барлық уәделер бұзылды

Күндізгі жарық ең терең түнге түсті

Сенің жылан көздерің қайда қарап тұр

Саусақтарыңыз жақын адамдарыңыздың терісіне тиіп тұр

Патшайымның тағынан рақыммен түсіп жатқанын қараңыз

Ол қанға боялған жолын кесіп өткен әлсіз жандарды қаңыратады

Түн сұлулығының айналасындағы трагедиялар

Ол соқырларды азғыратын сулар мұздатылған

Мен белгісіз жақтан мыңдаған сыбырлар мен айғайларды естимін

Мен оның көйлегіндегі рухтардың күшті қатысуын сезінемін

Жалма-жан мен құшақтап, құлаған рақыммен жалғыз тұрамын

Аспан сұрланып барады, мен мұның бәрінің күңгірттігін көремін

Сулар қатып қалған мұзға айналады

Мен бұл миллиондаған жылаудан келген көз жасы екенін түсінемін

Сол ескі естеліктер қазір өшіп барады

Соңғы рет, соңғы қоштасу  айтылады

Қарт сөйлеген кезде

Барлық уәделер бұзылды

Күндізгі жарық ең терең түнге түсті

Сенің жылан көздерің қайда қарап тұр

Саусақтарыңыз жақын адамдарыңыздың терісіне тиіп тұр

Армандарым енді жоқ

Менің ауыруым күшейді

Мен түн ортасындағы дауылдардың күшін сезінемін

Барлық раушандар жанып тұр

Гүлдер айналады

Оның нұры алдында мұздату

Түнгі дауыс есімде

Бет әлдеқайда мәңгілік, бірақ жады жоғалды ...

Іздер

Қыс ортасы драмасы, Өшірілді!