Frozen Meadows - pandemonium

Tides of darkness approached,

bringing the smell of fading flowers so morose.

Interrupting the dance towards the blooming fields,

the fields where I had wished to sleep.

Where the grass turned into needles,

a paradise transformed to battleground.

And here the battle began, here the battle was won

by the stars, and with the contemporarily colouring sun.

Cold bitter darkness levitated above my lands once so green.

Sublime shadows wrap their arms around me.

Wellknown realms now rest in grey absorbing steams

My eyes enclosed

Never more to see the light of dawn

My ears deprived

Never more to hear the shrieks of swans

But deep from the profound I grow

Mountains arose were peaceful paths once went so straight.

A winter so cold struck with furious storms of hate.

Anxious dreamers lost in the seas of time.

Frozen and afraid they fall asleep.

My eyes enclosed

Never more to see the light of dawn

My ears deprived

Never more to hear the shrieks of swans

But deep from the profound I grow

So tenderly you touched my pale skin

Erasing melancholic structures within.

You kissed my parched lips

Like water silently engraving the cliffs.

You removed the burden from my shoulders

You opened up my sleeping eyes.

You broke my coffin firmly locked in prediction

and in hope that I would die

(Thought:

You trailed me out from the tunnel,

me running through striking fists.

Rapidly heading for nowhere

among my own confusing mists

And so I see your hand, your inviting hand

but it is oh so far away

Will it take me home

or will it lead me all astray?)

Tides of darkness approached,

bringing the smell of fading flowers so morose.

Interrupting the dance towards the blooming fields,

the fields where I had wished to sleep.

Where the grass turned into needles,

a paradise transformed to battleground.

And here the battle began, here the battle was won

by the stars, and with the contemporarily colouring sun.

Cold bitter darkness levitated above my lands once so green.

Sublime shadows wrap their arms around me.

Wellknown realms now rest in grey absorbing steams

Mountains arose were peaceful paths once went so straight.

A winter so cold struck with furious storms of hate.

Anxious dreamers lost in the seas of time,

silently awaiting a final peace of mind.

Awoken from my hibernation

returned from my inner journey

after rushing through my darkened past

all my memories of mourning

I now gaze at the stars and I think of you

smiling at me so beautiful

Revived into the lights bane

eternity it shines like gold

You sit beside me, I face your eyes

and plunge into the untold

Like hypnotized I followed you

but suddenly I watch you walk away…

Қараңғы толқын жақындады,

солып қалған гүлдердің иісін соншалықты бұлдыр.

Гүлденген өрістерге қарай биді үзіп,

мен ұйықтағым келген  өрістер.

Шөп инеге айналған жерде,

шайқас алаңына айналған жұмақ.

Міне, шайқас басталды, осы жерде шайқас жеңіске жетті

 жұлдыздармен және қазіргі боялған күнмен.

Бір кездері жасыл болған жерлерімнің үстінде суық ащы қараңғылық көтерілді.

Асқақ көлеңкелер мені құшақтап алады.

Белгілі патшалықтар енді сұр сіңіретін буларда                                                                                                                                     |

Менің көзім жұмылды

Таңның жарығын ешқашан көруге болмайды

Менің құлағым тарылды

Ешқашан аққулардың айқайын  есту болмасын

Бірақ мен тереңнен тереңдеймін

Таулар көтеріліп, бір кездері түзу жүретін бейбіт жолдар.

Қаһарлы жек дауыл       сонша суық қыс                                 ...

Мазасыз армандаушылар уақыт теңізінде жоғалды.

Тоңған және олар ұйықтап қалады деп қорқады.

Менің көзім жұмылды

Таңның жарығын ешқашан көруге болмайды

Менің құлағым тарылды

Ешқашан аққулардың айқайын  есту болмасын

Бірақ мен тереңнен тереңдеймін

Сіз менің бозарған теріме қол тигіздіңіз

Ішіндегі меланхолиялық құрылымдарды жою.

Сіз құрғаған ернімді сүдіңіз

Жартастарды үнсіз ойып салған су сияқты.

Сіз менің иығымдағы жүкті алып тастадыңыз

Ұйқыдағы көздерімді аштың.

Болжам бойынша мықтап құлыптаулы табытымды сындырдыңыз

мен өлетін шығармын деп үміттенемін

(Ой:

Сіз мені туннельден қуып шығардыңыз,

Мен жұдырықпен жүгіріп келемін.

Жылдам ешқайда бармайды

менің өз                                   

Міне                          көріп тұрмын,             көріп тұрмын, — сенің шақырушы қолың

Бірақ бұл өте алыс

Мені үйге  алып барады ма?

немесе ол мені бәрін адастыра ма?)

Қараңғы толқын жақындады,

солып қалған гүлдердің иісін соншалықты бұлдыр.

Гүлденген өрістерге қарай биді үзіп,

мен ұйықтағым келген  өрістер.

Шөп инеге айналған жерде,

шайқас алаңына айналған жұмақ.

Міне, шайқас басталды, осы жерде шайқас жеңіске жетті

 жұлдыздармен және қазіргі боялған күнмен.

Бір кездері жасыл болған жерлерімнің үстінде суық ащы қараңғылық көтерілді.

Асқақ көлеңкелер мені құшақтап алады.

Белгілі патшалықтар енді сұр сіңіретін буларда                                                                                                                                     |

Таулар көтеріліп, бір кездері түзу жүретін бейбіт жолдар.

Қаһарлы жек дауыл       сонша суық қыс                                 ...

Мазасыз арманшылар уақыт теңізінде адасып,

ақырғы жан тыныштығын үнсіз күтуде.

Ұйқы ұйқымнан ояндым

ішкі саяхатымнан оралдым

қараңғы өткенімді асығып өткеннен кейін

жоқтау туралы барлық естеліктерім

Мен қазір жұлдыздарда қарап, мен сені ойлаймын

Маған күлімсіреу өте әдемі

Жарық басына қайта жанданды

мәңгілік ол алтындай жарқырайды

Сіз менің жанымда отырсыз, мен көздеріңізге қараймын

және айтылмағанға сүңгіңіз

Гипнозға ұшырағандай, мен сізге  ілестім

бірақ кенет  сенің кетіп бара жатқаныңды байқадым...