The Nameless Season - pandemonium

Expanding the mind

Into regions unknown

Sends shivers through the body

And brings the faith down

Blackest travesty of hope

Retraces what was once held for true

Abnormal grand delusions

Deconstructive in their form

Withhold the thought

In a solid cage of ice

Bleak appalling sights

Of a world now to depraved

Of its own constructive vision

Tries to blind

Shadows descend on a misty sea

Where the thought was once left to roam free

And passion spired in its wake

What comes to the travelling mind

In the nameless season

That bears no mark?

In the grey and cold abyss of loss

At a destination shunned

Oh, here comes the sun again

Eluding the thought at the twilight of lust

Its warmth cannot be felt

Born to the tyranny of the passionless at heart

Its derisive ways undo the claim

Of the soulful will for lust

Crawling through deserted colonnades of darkest grey

The nameless season takes its bitter toll

Warring factions lay to rest

The mind’s inherent struggle to collect

The moments that it cherishes

And thoughts of joy and grief

Winding up with a soulless epitaph of belief

These words they mean so little

But the fires of neglect adorn

Eyes shining in the darkness

Where the thought has lost its spark

Do they propose the troublefree existence of the dead?

Or the unbearable darkness of unbeing?

In the grey and cold abyss of loss

On a path not leading on

The thought is struggling on its own

Oh, here comes the moon to shine

Eluding the sense of a warming embrace

Its voice cannot be heard

An object of affection can’t avoid

The coldest deprivation of its light

Starry skies enact the tragic mind-defect

Horrid scenes appearing as blank

As waters without breeze

Mark the dying flame with aeons of flooding rain

Ақыл-ойды кеңейту

Белгісіз аймақтарға

Дене арқылы қалтырауды жібереді

Және иманды төмендетеді

Ең қара үміт

Бір кездері шындық деп есептелген нәрсені қайталайды

Қалыпты үлкен сандырақ

Өз пішінінде деконструктивті

Ойдан бас тарт

Қатты мұз торында

Бұлыңғыр қорқынышты көріністер

Енді азғынға әлем

Өзінің конструктивті көзқарасы

Соқыр   тырысады

Көлеңкелер  тұман      теңізге                                                                 |

Бір кездері ойдың еркін жүрген жері

Ал құмарлық оның ізімен өрбіді

Саяхатшының ойына не келеді

Аты жоқ маусымда

Бұл белгі жоқ па?

Жоғалыстың сұр және суық тұңғиығында

Қашты баратын       

О, міне, тағы да күн шықты

Нәпсінің ымыртында ойдан қашып

Оның жылуын сезіну мүмкін емес

Жүрегі құмарлықсыздардың озбырлығынан туған

Оның күлкілі тәсілдері шағымды жоққа шығарады

Нәпсіге деген жанның ерік-жігерінен

Ең күңгірт сұр түсті қаңырап қалған колоннадаларды аралап өту

Аты-жөні жоқ мезгіл өзінің ащы зардабын тартады

Соғысушы топтар тынығуға  жатты

Ақылдың жинақтау жауынгерлік күресі

Ол қадір тұтатын сәттер

Қуаныш пен қайғы туралы ойлар

Сенімнің жансыз эпитафиясы мен  аяқтау 

Бұл сөздердің мағынасы өте аз

Бірақ немқұрайлылықтың оты безендіреді

Қараңғыда жарқыраған көздер

Ой ұшқынын жоғалтқан жерде

Олар өлілердің қиындықсыз өмір сүруін ұсына ма?

Әлде болмаушылықтың төзе алмайтын қараңғылығы ма?

Жоғалыстың сұр және суық тұңғиығында

Баспайтын жолда

Ой өздігінен күресіп жатыр

О, міне, ай жарқырайды

Жылы құшақтасу сезімінен                                                                                                    |

Оның дауысы естілмейді

Сүйіспеншілік объектісін  айналып өту мүмкін емес

Жарықтың ең суық айыруы

Жұлдызды аспан қайғылы ақыл-ой кемшілігін көрсетеді

Бос болып көрінетін қорқынышты көріністер

Желсіз сулар сияқты

Өліп бара жатқан жалынды тасқын