El Motivo - Orquesta de Anibal Troilo, Anibal Troilo, Roberto Goyeneche

Mina que fue en otros tiempos

la más pura milonguera,

y en esas noches tangueras

fue la reina del festin…

Hoy no tiene pa' ponerse

ni zapatos, ni vestidos;

anda enferma y el amigo

no ha aportado para el bulin…

Ya no tienen sus ojazos

esos fuertes resplandores,

y en su cara los colores

se le ven palidecer…

Y esta enferma, sufre y llora

y manya con sentimiento,

de que asi, enferma y sin vento,

nadie más la va a querer…

Pobre paica que ha tenido

a la gente rechiflada

y supo con la mirada

conquistar una pasión…

Hoy no tiene quien se arrime

por cariño a su cartera

pobre paica arrabalera

que quedo sin corazón…

Y cuando de los bandoneones

se oyen las notas de un tango,

pobre florcita de fango

siente tu alma vibrar…

las nostalgias de otros tiempos,

de placeres y de amores…

!

Hoy solo son sinsabores!

que la invitan a llorar…

Басқа уақытта болған менікі

ең таза милонгуера,

және сол танго түндерінде

Ол мерекенің ханшайымы болды ...

Бүгін сізге киюдің қажеті жоқ

аяқ киім, көйлек жоқ;

ол науқас және оның досы

Ол бұлинге үлес қосқан жоқ...

Олардың енді үлкен көздері жоқ

сол күшті шамдар,

және оның бетінде түстер

олар бозғылт көрінеді ...

Ал ол ауырып, қиналып, жылайды

және көптеген сезіммен,

сондықтан, ауру және желсіз,

оны ешкім қаламайды...

Болған байғұс паика

жынды адамдарға

және ол өз көзімен білді

құмарлықты жеңу ...

Бүгін келетін ешкім жоқ

әмияныңызға деген сүйіспеншіліктен

кедей кедей кедей

Мен жүрексізмін...

Ал бандонондар кезде

танго ноталары естіледі,

балшықтан жасалған кедей гүл

жан дүниеңіздің дірілдегенін сезініңіз...

басқа заманның сағынышы,

ләззат пен махаббат туралы ...

!

Бүгін олар тек көңілсіздіктер!

бұл оны жылуға шақырады ...