Garua - Anibal Troilo

Que noche llena de hastío y de frío

El viento trae un extraño lamento

Parece un pozo de sombras la noche

Y yo en las sombras camino muy lento

Mientras tanto la garúa se acentúa con sus púas

En mi corazón

En esta noche tan fría y tan mía

Pensando siempre en lo mismo me abismo

Y aunque yo quiera arrancarla

Desecharla y olvidarla

La recuerdo más…

Garúa

Solo y triste por la acera

Va este corazón transido

Con tristeza de tapera

Sintiendo tú hielo

Porque aquella con su olvido

Hoy le ha abierto una gotera

Perdido como un duende que en la sombra

Mas la busca y más la nombra

Garúa., tristeza

Hasta el cielo se ha puesto a llorar

Que noche llena de hastío y de frío

No se ve a nadie cruzar por la esquina

Sobre la calle la hilera de focos

Lustra el asfalto con luz mortecina

Y yo voy como un descarte, siempre solo

Siempre aparte, recordándote

Las gotas caen en el charco de mi alma

Hasta los huesos calados y helado…

Y humillando este tormento

Todavía pasa el viento empujándome

Не деген зерігу мен суыққа толы түн

Жел біртүрлі қайғы әкеледі

Түн көлеңке құдығына ұқсайды

Ал мен көлеңкеде өте баяу жүремін

Бұл уақытта гаруа өз қаламдарымен ерекшеленді

Жүрегімде

Бұл түнде өте суық және менікі

Әрқашан бір нәрсені ойлап, мен тұңғиықпын

Тіпті оны жыртып алғым келсе де

оны тастап, ұмытыңыз

Мен оны көбірек есіме аламын ...

Жаңбыр

Жаяу жүргіншілер жолында жалғыз және қайғылы

Бұл жүрек айнып қалды

Тапра қайғымен

мұзыңызды сезіну

Өйткені оның ұмытылуы бар адам

Бүгін ағып кету ашылды

Көлеңкедегі гоблин сияқты жоғалып кетті

Іздеген сайын атын атайды

Гаруа, қайғы

Тіпті аспан да жылай бастады

Не деген зерігу мен суыққа толы түн

Бұрыштан өтіп бара жатқан ешкім көрінбейді

Көшеде прожекторлар қатары

Асфальтты күңгірт жарықпен жылтыратыңыз

Ал мен тастанды ретінде барамын, әрқашан жалғыз

Әрқашан бөлек, сені еске алып

Тамшылары жанымның шалшықтығына түседі

Сүйекке дейін суланған және мұздаған ...

Және бұл азапты қорлау

Жел мені әлі де ұшырып жібереді