Manai Dzimtenei - Nora Bumbiere, Viktors Lapčenoks, Раймонд Паулс

Es redzu — nāk vīri pelēkos vadmalas svārkos

Ir 1873. gads, dimd Rīga

Un pirmie dziedāšanas svētki ir sākušies

Man stāstīja Daugaviņ', kā liktenis vīdamās

Dziesma savus svētkus svin ar bāliņu celdamās

Tā dziedāja bāleliņš pret likteni stāvēdams

Viņa dziesmā gadu simts kā mūžiņis krāsojās

Vēl nāks piektais gads, asins lietus līs

Un visaugstākās priedes nolauzīs

Iesim strēlniekos, dziesma vētru sēs

Mūžam gaismas pils kalnā gavilēs

Lai balstiņis vīdamās pār novadu aizvijās

Dziesma savus svētkus svin ar bāliņu celdamās

Tā dziedāja bāleliņš, ar Daugavu nemirstīgs

Viņa dziesmā gadu simts kā mūžiņis krāsojās

Cauri sirdīm mums lauztās priedes augs

Jaunā gaitā mūs jauni rīti sauks

Tālāk mūžībā dziedot iesim mēs

Mūžam gaismas pils kalnā gavilēs

Мен сұр кордюр юбка киген ерлердің келе жатқанын көремін

Бұл 1873 жыл, Ригада

Ал бірінші ән фестивалі басталды

Даугавин маған тағдыр күтіп тұрғандай айтты

Ән мерекелерін балмен тойлайды

Тағдырға қарсы тұрған ақ адам осылай жырлады

Оның жырында жүз жыл мәңгіліктей боялған

Бесінші жыл әлі келеді, қанды жаңбыр жауады

Ал ең биік қарағайлар үзіледі

Садақшыларға барайық, Ән боран егеді

Төбедегі нұрлы құлып мәңгілік жадырады

Аймаққа тірек желбіресін

Ән мерекелерін балмен тойлайды

Ақ аққу осылай жырлаған, Даугавамен бірге өлмейтін

Оның жырында жүз жыл мәңгіліктей боялған

Біздің жүрегіміз арқылы сынған қарағай өседі

Жаңа курста жаңа таң бізді шақырады

Біз мәңгілікке ән айтуды жалғастырамыз

Төбедегі нұрлы құлып мәңгілік жадырады