Невеста - Настя Полева

Пусть даже прошла тысяча дней и злых ночей,

Но этот огонь в сером горит ничей, ничей,

И поцелуем никто не брал ети губы в тугой полон,

И воспаленные пальцы были только тенью, и то был сон,

И сердце твое, руки твои чисты, чисты,

И ты наконец можешь узнать кто ты, кто ты.

Прямо с небо он увидел ети плечи и дым волос,

Он запомнил пламя кожи и навечно с собой унес.

И ты теперь невеста.

Пусть даже прошла тысяча лет и зим, и зим,

Он будет тобой вечно теперь любим, любим,

Словно Психея в чужем саду, ты играешь в полутьме,

И время просто идет по кругу, в лихорадке, в больной весне.

И сердце твое, руки твои чисты, чисты,

И ты навсегда знаешь теперь кто ты, кто ты.

Прямо с неба он приходит с поцелуем, но без кольца.

Ты безумна и не знаешь даже имени и лица.

Мың күн, зұлым түн өтсе де,

Бірақ бұл сұр түсті от ешкімді де, ешкімді де күйдірмейді,

Сүйіспеншілікпен ешкім балалардың еріндерін қатты толтырмады,

Қабынған саусақтар көлеңке ғана болды, бұл арман болды,

Ал сенің жүрегің, қолың таза, таза,

Ал сіз өзіңіздің кім екеніңізді, кім екеніңізді таба аласыз.

Аспаннан ол балалардың иықтары мен шаш түтінін көрді,

Терінің жалыны есіне түсіп, мәңгілікке өзімен бірге алып кетті.

Ал сен енді келінсің.

Мың жыл өтсе де, қыс пен қыс өтсе де,

Ол мәңгі сен бол, махаббат, махаббат,

Басқа біреудің бақшасындағы психика сияқты, сіз жартылай қараңғыда ойнайсыз,

Ал уақыт тек қана дөңгеленіп, қызбада, ауру бұлақта өтеді.

Ал сенің жүрегің, қолың таза, таза,

Енді сіз кім екеніңізді, кім екеніңізді мәңгілікке білесіз.

Сүйісіп, бірақ жүзіксіз көктен келеді.

Сен жындысың, атыңды да, жүзіңді де білмейсің.