У церкви стояла карета - Надежда Кадышева

У церкви стояла карета,

Там пышная свадьба была,

Все гости нарядно одеты,

Невеста всех краше была.

На ней было белое платье,

Венок был приколот из роз,

Она на святое распятье

Смотрела сквозь радугу слез.

Горели венчальные свечи,

Невеста стояла бледна,

Священнику клятвенной речи

Сказать не хотела она.

Когда ей священник на палец

Надел золотое кольцо,

Из глаз ее горькие слезы

Ручьем потекли на лицо.

Я слышал, в толпе говорили:

«Жених неприглядный такой,

Напрасно девицу сгубили».

И вышел я вслед за толпой

Шіркеуде вагон болды,

Үлкен той болды

Барлық қонақтар әдемі киінген,

Келіншек бәрінен де сұлу еді.

Ол ақ көйлек киген

Гүл шоқтары раушан гүлдерінен қадалған,

Ол қасиетті айқышта

Мен көз жасының кемпірқосақынан қарадым.

Жанып тұрған үйлену шамдары

Келіншек бозарып тұрды

Ант берген діни қызметкерге

Ол айтқысы келмеді.

Оның саусағында діни қызметкер болған кезде

Алтын сақина киіңіз

Көзінен ащы жас

Ағыс бетке ағып жатты.

Мен жиналғандардың:

«Күйеу бала соншалықты ұсқынсыз,

Босқа қызды құртты.

Ал мен көпшіліктің соңынан шықтым