Urbanología - Nach

La ciencia de ahí fuera

Cuando no sepas qué decir, yo lo diré por ti

Urbanología, la calle y sus destellos

Vidas con la soga al cuello, y es que…

No hay nada que entender, mucho que sentir

Nada que perder, mucho por vivir, lucho por seguir

Por servir de algo, dejé atrás largos letargos

Y tragos amargos, hoy cabalgo a salvo

Del dardo que lanza el paso del tiempo

Lo hago a mi modo

Escarbo en estiércol y extraigo oro

Busco la belleza en el cemento

Siempre hay una historia que contar

Siempre hay un anhelo y un lamento

Un aumento del volumen

Hará que suene más alto, pero no más claro

No enmascaro que temo al disparo y su sonido seco

Que intento no gritar

Más que por el ruido, por el miedo al eco

Sólo soy un tipo tímido, no me hago el sueco

Me llaman suicida por salvar mi vida sin chaleco

Por lanzarme al vacío, desde que era crío

Supe que lo mío era el tacto frío de un cuaderno hueco

Si peco de ingenuo es por buscar quimeras

Sentaré cuerpo y cabeza cuando muera

Y es que ahí fuera hay tanto tinte

Tanto tonto que aparenta ser perfecto

Tantos que fingen y atentan contra mi intelecto

Es la causa-efecto cuando el falso afecto inunda el aire

Ahora sé que cuando nadie te odia es porque no eres nadie

¿Lo pillas acaso?

Sé que hay millones de mirones que vigilan cada paso

Todo el mundo habla, todo el mundo juzga

Pero después todos se cagan cuando vienen curvas

Quieren la pulpa pero tragan cáscaras

La verdad se nubla cuando llueven máscaras

Cuando hasta las certezas se derrumban

Dime ¿qué te queda?

Si tras la penumbra te espera la tumba, es normal que te hundas

Pero cuando caigas hondo, convéncete al momento

Que hay cárceles que creas tú y te metes dentro

¿Quieres encontrarme?

Estaré en el fondo del bar, siempre sediento

Queriendo responder tantas preguntas que parecen mudas

Pero saco un disco nuevo y de repente se acaban todas las dudas

Y es que le pongo amor hasta cuando escribo de odio

Tengo el honor de hablarle al folio y a medio hemisferio

Y aunque no sé dónde voy, sé que siempre hay un destino en serio

Para algunos la cárcel o el cementerio

Yo tuve suerte, sé de dónde vengo

Ya me hice un nombre

Ahora lo mantengo, dicen que me vendo

Idiotas hablan pero se esfuman temprano, sus carreras

Duran lo que a mí me dura un grano, me da igual si os gano

No me lo planteo, me centro en lo bello

Soy quien más podría fardar y quien menos habla de ello

Urbanología, la calle y sus destellos

Y el hip hop mostrando tronos a los parias y plebeyos

Aquellos pocos que siguieron su propia senda

Esos locos de ayer que hoy son leyendas

Todos buscamos a tientas sitio donde el miedo duerma

Porque todo se reduce a nuestro miedo a sufrir

Todos buscamos un Dios, un más allá, una vida eterna

Porque todo se reduce a nuestro miedo a morir

Sólo queda sobrevivir, ése es mi leitmotiv

Cuando no sepas qué decir yo lo diré por ti

Me llevaré el botín y no hablo de bolsillos llenos

Aunque si roba el de arriba, el de abajo no va a hacer menos

Es lo que tenemos, demasiado circo y poco pan

Demasiados chicos caen como en un tobogán

Sorbos que se dan saben a veneno

Remos que no saben dónde van, no verán horizontes nuevos

Yo me muevo ajeno al ego, me entrego a mi libertad

No es un juego, tengo fieras que hay que alimentar

Y es elemental fluir como todos los ríos, por todos los míos

Son tantos los líos y los desencantos

Pero ante el frío mis homies hacen de manto

Y no hay Grammy’s que superen el amor que me dais tantos

Otros criticando en su computer, los pongo en mute

Les apago el router, cutres discuten sin que me inmute

No me repercuten tira’eras quinceañeras

Ni peleas entre la vieja y la nueva, no se enteran

Que quien más calla a veces es el que más sabe

Y que quien menos vacila es el que más se sale

Más les vale madurar o no van a durar ni un cuarto

Creen que triunfar en el rap se puede lograr de un salto

Los aparto con mi eclipse

El éxito no me excitó, mi léxico tardó décadas en pulirse

Un curro que no acepta erratas ni despistes

Ni chistes que al ver pasta no dudan en desvestirse

«La vida es como una tela bordada

Nos pasamos la primera parte de la vida

En el lado bonito del bordado

Pero la segunda parte de nuestra vida

La pasamos en el otro lado

Es menos bonito, pero vemos cómo están dispuestos los hilos»

Vivo atrapado en un reloj de arena

Confiar en la bondad ajena me empujó al desprecio

Por culpa de la impotencia

Necios que sentencian no son un problema

El problema es el silencio si almacena indiferencia

Ya mi inocencia la perdí en algún despiste

Hoy el niño que un día fui me habla, mientras insiste

En que disfrute del trayecto, dice que nada es perfecto

Que o me divierto o soy hombre muerto, y morir es triste

La vida un chiste o una putada, no sé

Sólo sé que no creo en nada y nada calma mi sed

Tantas horas que pasé escribiendo esto

No es un pretexto, sabes que mis textos son mi forma de ser

Sigo mirando al papel como quien mira a la chica más linda

Cojo el trozo de pastel que trae la guinda

Pruébala te sabrá a tinta, la que derramo

Así sostengo en las manos penas y conquistas

Mis fraseos son como paseos por la tundra

Abundan fariseos con deseos de que me hunda

Yo usando la zurda de Picasso pintando fracasos

Bebiendo fe como si alguien me quitara el vaso

Dando pasos en la escalinata

Matando el tiempo, aún sabiendo que él es quien me mata

Viendo en mi avatar erratas y ratas ingratas que atacan

O acatas la fama o te atrapa y acabas a gatas

Más manchas que un dálmata en mi alma, pero aún presumo

El mundo busca héroes, pero no soy uno

Sólo asumo mi levedad y mi ignorancia

No hay más verdad que la felicidad que da la infancia

Y no sé si es la edad o una hemorragia, pero me falta magia

Cada vez menos euforia y más nostalgia

Cada vez más pesar y menos eficacia

Cada vez menos al bar y más a la farmacia

Ahora sé que la arrogancia es frágil y vencerla es fácil

Que el temor es ágil y mi carne un muffin que se despedaza

Y por si el azar me caza, me quedo en casa escribiendo

Ya no hay tiempo de bajar a fumar a la plaza

Prefiero ser un apátrida en mi Atlándida perdida

Donde las letras más gélidas me abrigan

Y más que por mis niggas, lo hago por mis amigas

Por no quedarme con la intriga de lo que dirán

Unos tragarán saliva, otros dudando

Artista al que el arte de vivir le cuesta tanto

La belleza me acaricia pero cae volando

Y el dolor se clava y cada clavo hay que arrancarlo

Vislumbrando mi horizonte donde antes vi montes

Hoy hay rinocerontes embistiendo a golpes

Cada corte aquí es como un tour por Invernalia

(Y.) Tras ocho discos más hambriento que Somalia

Da igual la indumentaria cuenta lo de abajo

Pero ver tras la piel eso sí que nos cuesta trabajo

Hay un atajo a un universo sin cerrojos

De prados con versos pa’l que mira por mis ojos, yo

Sólo soy un piojo en esta inmensidad pero me arrojo

A este Mar Rojo que es la adversidad

Y a veces la venzo y a veces me vence

La lucha de cualquier hombre decente en una gran ciudad

Urbanología, disciplina y corazón en este enjambre

Otra versión de los Juegos del Hambre

Otra lección para que niños se hagan grandes

Otra prisión de la que planeo escaparme, y

¿Cómo aceptarme si soy tan complejo?

Si me atrae más la ventana que el espejo

Si soy más conejo que coyote en este bosque

Yo soy de los que saben moverse sin venderse a bajo coste

Un día aposté, ése fue el génesis, tumor de MC’s

El boca a boca se encargó de la metástasis

Lo hago por quien pierda o quien se retrase

Por quien se sienta siempre en la última fila de clase

Pablo y Baghira traen la base, yo le pongo el topping

Escribo y hago que mi boli baile popping

Knockin' on the heaven’s door pero nadie abre

El infierno quizás abra, porque mis palabras arden

¿Quién vence a la desgana en este melodrama?

Si el miedo te llama a los pies de la cama

Por eso corre y ama a quien te dé la gana

Qué más da si nos vamos a morir mañana

Subí mi persiana y cerré mi herida

Cambié de perspectiva y desde entonces no hay misterio

Hoy la cosa que me tomo más en serio en esta vida

Es a no tomar la vida demasiado en serio

Онда ғылым

Не айтарыңды білмесең, мен саған айтамын

Урбанология, көше және оның жарқырауы

Мойындарына арқан байлап өмір сүреді және бұл ...

Түсінетін ештеңе жоқ, сезіну көп

Жоғалтатын ештеңе жоқ, өмір сүру үшін көп, мен жалғастыру үшін күресемін

Бір нәрсе үшін мен артта ұзақ летаргия қалдырдым

Ал ащы сусындар, бүгін мен аман-есен мінемін

Уақыттың өтуін лақтыратын дарттың

Мен мұны өз жолыммен жасаймын

Мен көңді қазып, алтын өндіремін

Сұлулықты цементтен іздеймін

Әрқашан айтатын әңгіме бар

Әрқашан сағыныш пен жоқтау бар

Көлемнің ұлғаюы

Бұл дыбысты күшейтеді, бірақ анық емес

Мен атыс пен оның құрғақ дыбысынан қорқатынымды жасырмаймын

Мен айқайламауға тырысамын

Шуға қарағанда, жаңғырықтан қорқу үшін

Мен жай ғана ұялшақ жігітпін, мен швед тілін ойнамаймын

Олар мені кеудешесіз өмірімді сақтап қалғаным үшін суицид деп атайды

Мені бала кезімнен қуысқа тастағаны үшін

Менікі қуыс дәптердің суық тигені екенін білдім

Егер мен аңғал болсам, бұл химераларды іздегендіктен

Мен өлгенде денем мен басымды отырамын

Оның үстіне бояғыштар өте көп

Мылқау болғаны сонша, ол мінсіз болып көрінеді

Менің ақыл-парасатыма қол сұғатындар көп

Бұл жалған әсер ауаны толтырған кездегі себеп-салдар

Енді мен сені ешкім жек көрмейтіндігіңнің себебі екенін білемін

Сіз оны ұстайсыз ба?

Мен әр қадамды бақылап тұратын миллиондаған адамдар бар екенін білемін

Барлығы сөйлейді, бәрі бағалайды

Бірақ қисық сызықтар пайда болған кезде бәрі дірілдейді

Олар целлюлозаны қалайды, бірақ олар раковиналарды жұтады

Бетперде жауған кезде шындық бұлыңғыр болады

Тіпті сенімділік жойылған кезде

Айтыңызшы, сізде не қалды?

Қараңғылықтан кейін сізді қабір күтіп тұрса, сіз үшін батып кету қалыпты жағдай

Бірақ терең құлаған кезде бірден сенімді болыңыз

Сіз жасайтын түрмелер бар және сіз ішке кіресіз

Мені тапқыңыз келе ме?

Мен бардың артқы жағында боламын, әрқашан шөлдедім

Үнсіз болып көрінетін көптеген сұрақтарға жауап бергім келеді

Бірақ мен жаңа рекорд қойдым және кенеттен барлық күмәндар жойылды

Мен жек көрушілік туралы жазғанда да махаббатты қоямын

Мен фолиомен және жарты шардың жартысымен сөйлесу құрметіне ие болдым

Қайда барарымды білмесем де, әрқашан нақты баратын жер бар екенін білемін

Кейбіреулер үшін түрме немесе зират

Менің жолым болды, қайдан келгенімді білемін

Мен қазірдің өзінде ат қойдым

Қазір ұстаймын, сатамын дейді

Идиоттар сөйлейді, бірақ олар мансаптары ерте кетеді

Олар менде безеу біткенше сақталады, мен сені ұрсам да бәрібір

Мен оны санамаймын, мен әдеміге назар аударамын

Мен ең көп көрсете алатын және бұл туралы аз айтатын адаммын

Урбанология, көше және оның жарқырауы

Ал хип-хоп тақтарды шеттетілгендер мен қарапайым адамдарға көрсетеді

Өз жолын қуғандар аз

Бүгін аңызға айналған кешегі жындылар

Біз бәріміз қорқыныш ұйықтайтын жерді іздейміз

Өйткені мұның бәрі біздің азап шегуден қорқуымызға байланысты

Біз бәріміз Құдайды, кейінгі өмірді, мәңгілік өмірді іздейміз

Өйткені мұның бәрі өлуден қорқуымызға байланысты

Тек аман қалу ғана қалады, бұл менің лейтмотивім

Не айтарыңды білмесең, мен саған айтамын

Мен олжаны аламын және мен толық қалта туралы айтпаймын

Үстіндегісін ұрласа да, астыңғысы кем қылмайды

Бұл бізде бар, тым көп цирк пен аз нан

Тым көп ұлдар тайғанақтай төмен түседі

Дәмі уланған жұтым

Қайда бара жатқанын білмеген ескектер жаңа көкжиектерді көрмейді

Мен эгодан тыс қозғаламын, мен өз еркіндігіме беремін

Бұл ойын емес, жейтін аңдарым бар

Барлық өзендер сияқты, барлық шахта арқылы ағып кету қарапайым

Көптеген тәртіпсіздіктер мен көңілсіздіктер бар

Бірақ суыққа дейін менің үйдегілер көрпе ретінде әрекет етеді

Сіз маған сыйлаған махаббаттан асып түсетін Грэмми жоқ

Басқалары компьютерде сынап жатса, мен оларды өшірдім

Маршрутизаторды өшіремін, олар мені сілкіп тастамай дауласып жатыр

Олар маған tira'eras quinceañeras әсер етпейді

Ескі мен жаңаның айтысы жоқ, олар білмейді

Ең үндемейтін адам кейде ең көп білетін адам

Ал ең аз тартынатын адам көп шығады

Олардың өскені жақсы, әйтпесе олар төрттен бір біріне шыдамайды

Олар рэпте жетістікке бір секіру арқылы жетуге болады деп есептейді

Мен оларды тұтылумен итеріп жіберемін

Сәттілік мені жігерлендірмеді, менің лексиконымды жылтырату үшін ондаған жылдар қажет болды

Қателерді немесе қателерді қабылдамайтын жұмыс

Макарон көрсе, шешінуден тартынбайды деген әзіл жоқ

«Өмір кестелі мата тәрізді

Біз өмірдің бірінші бөлігін өткіземіз

Кестенің әдемі жағында

Бірақ өміріміздің екінші бөлігі

Біз оны басқа жаққа жұмсадық

Бұл әдемі емес, бірақ біз жіптердің қалай орналасқанын көреміз»

Мен құм сағатында қамалып өмір сүремін

Басқалардың мейірімділігіне сену мені менсінбеуге итермеледі

Импотенцияға байланысты

Үкім шығаратын ақымақтар проблема емес

Мәселе үнсіздікте, егер ол немқұрайлылықты сақтайтын болса

Мен әлдебір қателіктен кінәсіздігімді жоғалтып алдым

Бүгін мен бір кездегі бала сөйлеп жатыр

Ол саяхаттан ләззат алатындықтан, ешнәрсе мінсіз емес екенін айтады

Не көңіл көтеремін, не өлі адаммын, ал өлу мұң

Өмір - әзіл немесе қаншық, білмеймін

Мен ешнәрсеге сенбейтінімді және менің шөлімді ештеңе қандырмайтынымды ғана білемін

Мен мұны жазуға қаншама сағат жұмсадым

Бұл ақтау емес, менің мәтіндерім менің болмысым екенін білесіз

Мен ең сұлу қызға қарайтын адамдай қағазға қарай берем

Мен глазурь әкелетін тортты аламын

Байқап көріңіз, мен төгіп тастаған сияның дәмі болады

Сондықтан қайғы мен жеңісті қолыма ұстаймын

Менің сөз тіркестерім тундрада серуендеу сияқты

Парызшылдар мен тұншықтырған тілектерге толы

Мен Пикассоның сол қолымен сурет салу сәтсіздігін қолданамын

Біреу менің стақанымды тартып алғандай сенімімді жұтып қойды

Баспалдақпен қадам жасау

Мені өлтіретін сол екенін біле тұра уақытты өлтіру

Менің аватарымда қателіктер мен шабуыл жасайтын алғыссыз егеуқұйрықтарды көрдім

Не атақ-даңққа ілесесің, не ол сені ұстайды да, төрт аяғыңды басып кетесің

Менің жанымда Далматиядан да көп дақтар бар, бірақ мен әлі де болжаймын

Әлем батырларды іздейді, бірақ мен ондай емеспін

Мен өзімнің қарапайымдылығымды және надандығымды ғана есептеймін

Балалық шақ беретін бақыттан асқан шындық жоқ

Ал жасы ма, әлде қан кетті ме, білмеймін, маған сиқыр жетіспейді

Азырақ эйфория және көбірек ностальгия

Көбірек салмақ және аз тиімділік

Барға азайып, дәріханаға көбірек

Тәкаппарлықтың нәзік екенін, оны жеңу оңай екенін енді білемін

Сол қорқыныш епті, ал менің етім ыдырайтын тоқаш

Кездейсоқ қолыма түссе, мен үйде отырып жазамын

Алаңға түсіп темекі шегуге уақыт жоқ

Мен жоғалған Атлантидада азаматтығы жоқ адам болғанды ​​жөн көремін

Ең суық лирикалар мені паналайды

Мен мұны өзімнің негрлерім үшін емес, достарым үшін істеймін

Айтқан сөзінің интригасымен қалмағаны үшін

Кейбіреулер сілекейді жұтады, басқалары күмәнданады

Өмір сүру өнері соншалықты қымбат тұратын суретші

Сұлулық мені еркелетеді, бірақ ол ұшады

Ал ауырсыну шегеленеді және әрбір тырнақты жұлу керек

Көкжиегіме көз жүгіртемін, мен тауларды көрдім

Бүгінгі күні мүйізтұмсықтар соққымен зарядталады

Мұндағы әрбір кесу Винтерфеллге саяхат сияқты

(Y.) Сегіз альбомнан кейін Сомалиге қарағанда аш

Киімге қарамастан, төменде тұрған нәрсе маңызды

Бірақ терінің артын көру біз үшін қиын

Құлыпсыз ғаламға төте жол бар

Менің көзіммен қарағанға өлең жолдары бар шалғындардан, И

Мен бұл шексіздікте жай ғана битпін, бірақ мен өзімді лақтырамын

Мына Қызыл теңізге бұл қиыншылық

Ал кейде мен оны ұрамын, кейде ол мені ұрады

Үлкен қаладағы кез келген әдепті адамның жекпе-жегі

Бұл үйірдегі урбанология, тәртіп пен жүрек

Аштық ойындарының тағы бір нұсқасы

Балаларға тағы бір сабақ

Басқа түрмеден шығуды жоспарлап отырмын және

Мен сондай күрделі болсам, өзімді қалай қабылдауға болады?

Мен айнадан гөрі терезеге көбірек тартылсам

Осы орманда қояннан гөрі қоян болсам

Мен арзан бағаға сатпай көшуді білетіндердің бірімін

Бір күні мен бәс тігемін, бұл МК-ның генезисі, ісігі болды

Ауызша сөз метастазға қамқорлық жасады

Мен мұны кім ұтса, кім кешігіп қалды деп жасаймын

Үнемі сыныптың соңғы қатарында отыратындар үшін

Пабло мен Багира негізді әкеледі, мен үстіңгі жағын қойдым

Жазып қаламын би билейді

Аспан есігін қағады, бірақ ешкім ашпайды

Тозақ ашылуы мүмкін, өйткені менің сөзім өртенеді

Бұл мелодрамадағы құлықсыздықты кім жеңеді?

Егер қорқыныш сізді кереуеттің аяғына шақырса

Сондықтан жүгіріп, қалаған адамыңды сүй

Ертең өлетін болсақ не керек

Мен соқырымды көтеріп, жарамды жаптым

Мен өз көзқарасымды өзгерттім, содан бері ешқандай жұмбақ жоқ

Бүгін мен бұл өмірдегі ең маңызды нәрсе

Өмірді тым байыппен қабылдамау