Ni Estabas Ni Estarás - Nach

Cuando no era nada, ni nadie

Va por quien estuvo ahí, abrazándome

Cuando el tiempo pase y mi nombre sólo sea un recuerdo

Por todos los que me cruce en el camino y me den calor

Ni estabas ni estarás…

¿Dónde estabas tú cuando el dolor se pintó en ocre?

Cuando aquel profesor frustrado me llamó mediocre

Cuando pedí prestado hasta para un café en noches bohemias

Y el THC trajo brotes de esquizofrenia

Tú no estabas allí sintiendo el hambre en mis bolsillos

Cada amanecer, cerveza y cigarrillos: mi único placer

Cuando vi aparecer sombras en el pasillo y sufrí insomnio

Discutiendo con mi ángel, mi demonio

¿Y dónde estabas tú en aquel dilema?

Sin apenas estratagema ante problemas en cadena

Cuando cientos de poemas calmaban la fiebre de un chaval endeble

Ahora todos quieren fotos junto al célebre

No estabas allí si me caí y me lastimé

Maté mi fe cuando se fue mi hermana

Cuando tumbado en mi cama soñé que hacía milagros con un micro

(Y nadie) Y nadie me animaba a conseguirlo

Dime dónde estabas cuando la ansiedad me ahogaba

Cuando cada pensamiento provocaba arcadas

Y temblaba cada poro de mi piel

Sin nadie que me abrazara y me dijera «Tranquilo, todo irá bien»

Tú no estuviste allí, no viste mi mitad triste, ni mis despistes

No fuiste muro contra los embistes

Del desprecio, del cansancio, del prejuicio

Hoy tan sólo me ampara mi sacrificio

En aquel dolor, en aquel frío

En aquel temor, aquel vacío

En aquel amor cuando era crío

En aquella llama que se apagaba

Va por quien ofreció su hombro como almohada

En aquel dolor, en aquel frío

En aquel temor, aquel vacío

En aquel rencor hacia algo mío

En aquella amistad que se alejaba

Va por quien estuvo y a cambio no pidió nada

¿Dónde estarás tú cuando el futuro se tiña en negro?

Y llore recordando los triunfos que hoy celebro

Creedlo, es normal que no me crezca si me llaman Dios

Cuando mi rap no les convenza, me dirán adiós

Y estaré solo, mirando al pasado con gesto cansado

Contento y realizado, sabiendo que lo di todo

Cuando se apaguen los focos, se cierre el telón

Cuando sólo sea otro loco en mi salón, sin inspiración

No estarás allí, no serás bálsamo del mal sabor

De mi temor a hacerme viejo

Cuando el espejo sacuda cada arruga en mi cara desnuda

Y ante las dudas tu ternura nunca acuda como ayuda

¿Dónde estarás tú cuando todos me olviden?

Cuando no consiga darles lo que piden y se giren

Cuando sea un hombre solitario suplicando afecto

Y recuerde el escenario como aquel lugar perfecto

No estarás allí en mis horas flojas

Tampoco estas hojas, tampoco esta fama que me sonroja

Si el tiempo me despoja de quien quiero, espero espabilar

Y remontar certero el vuelo como un águila

Y es que a mi lado nunca has estado (¡sí!)

Si fui atrapado por mis fantasmas del pasado

En aquel dolor, aquella espera

Ni estuviste, ni estarás cuando nací, ni cuando muera

Cuando llegue el dolor, y llegue el frío

Cuando llegue el temor, llegue el vacío

Y el desamor fluya en mi río

Cuando el éxito me gire la mirada

Va por quien me dé su hombro como almohada

Cuando llegue el dolor, y llegue el frío

Cuando llegue el temor, llegue el vacío

Y oiga el silencio del gentío

Cuando el olvido acaricie cada pisada

Va por quien esté y a cambio no pida nada

Dicen que a través de las palabras el dolor se hace más tangible

Que podemos mirarlo como a una criatura oscura

Tanto más ajena a nosotros cuanto más cerca la sentimos

Мен ештеңе және ешкім болмаған кезде

Бұл мені құшақтап тұрған кімге арналған

Уақыт өтіп, менің атым жай ғана естелік

Менің жолымды кесіп, маған жылулық сыйлайтындардың барлығына

Сіз болған жоқсыз және болмайды да...

Ауырсыну охрамен боялған кезде қайда болдың?

Сол көңілсіз мұғалім мені орта деп атаған кезде

Мен тіпті богемиялық түндерде кофеге қарызға алғанымда

Ал THC шизофрения ұстамаларын әкелді

Сіз менің қалтамдағы аштықты сезген жоқсыз

Күннің шығуы, сыра мен темекі: менің жалғыз рахатым

Залда көлеңкелер пайда болып, ұйқысыздықтан зардап шеккенді көргенде

Періштеммен, жыныммен дауласып

Ал сіз бұл дилеммада қай жерде болдыңыз?

Тізбек проблемаларына қарсы ешқандай стратегиямен

Жүздеген өлеңдері әлсіз баланың ыстығы басылғанда

Қазір бәрі атақтының қасында фотосуреттерді қалайды

Мен құлап, өзімді жарақаттап қалсам, сен жоқ едің

Әпкем кеткенде сенімімді өлтірдім

Төсекте жатқанда мен микрофонмен керемет жасап жатқанымды армандадым

(Және ешкім) Және оны алуға мені ешкім жігерлендірмеді

Мазасыздық мені суға батырған кезде қайда болғаныңызды айтыңыз

Кез келген ой сенің аузыңды ашқан кезде

Ал менің терімнің әрбір тесіктері дірілдеп кетті

Ешкім мені құшақтап, «Уайымдама, бәрі жақсы болады» деп айтпайды.

Сен жоқ едің, мұңды жарымды да, ұмытшақтығымды да көрмедің

Сіз шабуылдарға қарсы қабырға болмадыңыз

Менсінбеушіліктен, шаршаудан, алалаушылықтан

Бүгін мені тек құрбандығым қорғайды

Сол азапта, сол суықта

Сол қорқынышта, сол бостықта

Бала кезімде сол махаббатта

Сол сөніп бара жатқан жалында

Иығын жастық етіп ұсынғанға барады

Сол азапта, сол суықта

Сол қорқынышта, сол бостықта

Менің бір нәрсеге деген реніште

Алыстап бара жатқан сол достықта

Ол сол жерде болған және оның орнына ештеңе сұраған жоқ

Болашақ қара болып кеткенде қайда боласыз?

Ал мен бүгін тойлап жатқан жеңістерімді еске алып, жыладым

Сенесіз бе, мені Құдай десе, өспей қалуым қалыпты жағдай

Менің рэпім оларды сендірмесе, олар қоштасады

Ал мен жалғыз боламын, өткенге шаршаған қимылмен қарап

Бәрін бергенімді біле тұра бақытты және қанағаттандырылды

Жарық сөнген кезде перде жабылады

Мен қонақ бөлмемдегі басқа жаңғақ болған кезде, шабытсыз

Сіз ол жерде болмайсыз, сіз жағымсыз дәмнің бальзамы болмайсыз

Қартайып қаламын ба деген қорқынышымнан

Жалаңаш бетімдегі әрбір әжімді айна тербеткенде

Күмәндансаңыз, сіздің нәзіктік ешқашан көмектеспейді

Мені бәрі ұмытқанда сен қайда боласың?

Сұрағандарын бере алмай, теріс бұрылғанда

Сүйіспеншілікке жалынатын жалғыз адам болғанымда

Ал сахнаны сол тамаша орын ретінде есте сақтаңыз

Сіз менің жалқау сағатымда ол жерде болмайсыз

Бұл жапырақтар да, мені қызартқан атақ та емес

Уақыт мені жақсы көретін адамымды ажыратса, мен оянамын деп үміттенемін

Әрі қырандай дәл ұшады

Бұл сіз ешқашан менің жанымда болмағаныңыз (иә!)

Өткендегі аруақтарымның торына түссем

Бұл азапта, күтуде

Мен туылғанда да, мен өлгенде де болмайсың, болмайсың

Ауырсыну келіп, суық тигенде

Қорқыныш келгенде, бостық келеді

Менің өзенімде жүрек соғысы ағып жатыр

Сәттілік менің көзімді айналдырғанда

Кім маған иығын жастық етіп берсе, сол үшін бар

Ауырсыну келіп, суық тигенде

Қорқыныш келгенде, бостық келеді

Ал көпшіліктің үнсіздігін тыңдаңыз

Ұмыту әр қадамын сипап тұрғанда

Кім бар болса, соған барады және оның орнына ештеңе сұрамайды

Олар сөз арқылы ауырсыну сезіледі дейді

Біз оған қараңғы жаратылыс ретінде қарай аламыз

Бізге неғұрлым бөтен болса, соғұрлым жақынырақ сезінеміз