Incendios - Conchita, Nach

Pasa el tiempo

Y casi no me di ni cuenta

No estuve ni un segundo quieta

Queriendo saber más

Y ahora toca

Hacer balance y sin quererlo

Salen de golpe los disparos

Que no supe frenar

Y qué miedo me doy

Cuando me miro y ya no sé quien soy

El problema soy yo

Que no sé donde me he metido

Yo, que ya no me conozco

Yo, que ya no me quiero ni ver

El problema soy yo

Que no sé dónde me he metido

Yo, que me castigo

Si hubiera dicho

O hubiera hecho

Quién sabe qué…

Y pasa el tiempo

Y voy apagando el incendio

A veces lo reaviva el viento

Y se deja llevar

Y caigo lento

Caída libre, peso muerto

Cien pavos a que me reviento

Y nadie va a preguntar

Y qué miedo me doy

Cuando me miro y ya no sé quien soy

El problema soy yo

Que no sé donde me he metido

Yo, que ya no me conozco

Yo, que ya no me quiero ni ver

El problema soy yo

Que no sé dónde me he metido

Yo, que me castigo

Si hubiera ido

O hubiera hecho

Quién sabe qué…

Incendios…

Días del color del Sol

Madrugadas que son ceniza

Constante salto al vacío

Durmiendo entre llamaradas

Todo ardiendo a mi alrededor

Quizás porque el fuego soy yo

Cuando yo soy el problema

Y sé inyectar cada castigo en vena

Tengo al enemigo en mi ombligo y le sigo si él ordena

Mientras quema cada otoño con daños y engaños

Con verdades que siempre me escupe el espejo del baño

Si hubiera dicho, hubiera hecho caso al pecho

Y me reprocho ser más terco y gris

No veo París bajo este techo

El problema es mi adicción a las excusas

Al balazo de ruletas rusas

Al abrazo tenso de medusas

Nunca salvo, así cabalgo

Vivo y ardo, lanzo el dardo

Donde no hay diana, ganas

Ni un mañana pa' este barco

¿Crees que me conoces?

No

No me conocen ni mis muebles ya

Mis voces que se irritan y me gritan

«¿Cuándo volverás a ser quien eras?»

Yo en mi esfera de duda y canciones

Tirando a esta papelera mil esperas e ilusiones

Son problemas de vivir junto a mis malas decisiones

De intentar unir en una cara todas mis versiones

Demasiado suelo, para así elegir por donde bailo

Demasiado cielo, para decidir de dónde caigo

Demasiado loco, quiero cambiar y, sin embargo

Demasiado vago, quizás para lanzarme a intentarlo

Y no hay agua ya que apague llamaradas tan calientes

Si me da igual ser cobarde y eso me hace más valiente

Siempre frente al fuego

Capaz de sentirme vivo al menos

Cuando me doy permiso al fin para ser quien yo quiero

Si hubiera dicho

O hubiera hecho

Quién sabe qué

уақыт өтеді

Ал мен тіпті байқамадым

Мен бір секундқа үндемедім

көбірек білгісі келеді

Ал енді уақыт келді

Байқамай, түгендеп алыңыз

Мылтық дыбыстары шығады

қалай тоқтатарымды білмедім

Ал мен қалай қорқамын

Мен өзіме қарасам, енді кім екенімді білмеймін

Мен проблемамын

Мен қайда болғанымды білмеймін

Өзімді енді танымайтын мен

Мен, енді өзімді көргім келмейтін

Мен проблемамын

Мен қайда болғанымды білмеймін

Өзімді жазалайтын мен

егер мен айтқан болсам

немесе жасайтын еді

Кім біледі не...

және уақыт өтеді

Ал мен өртті сөндіремін

Кейде жел оны жандандырады

және алып кетеді

Ал мен баяу құлаймын

еркін құлау, дельфит

Мен жарып жіберген жүз доллар

Және ешкім сұрамайды

Ал мен қалай қорқамын

Мен өзіме қарасам, енді кім екенімді білмеймін

Мен проблемамын

Мен қайда болғанымды білмеймін

Өзімді енді танымайтын мен

Мен, енді өзімді көргім келмейтін

Мен проблемамын

Мен қайда болғанымды білмеймін

Өзімді жазалайтын мен

Мен кеткен болсам

немесе жасайтын еді

Кім біледі не...

Өрттер…

күн түсінің күндері

күлге айналған ерте таң

Үнемі бос жерге секіру

жалын арасында ұйықтау

Айналамда бәрі жанып жатыр

Мүмкін от мен болғандықтан шығар

мәселе мен болғанда

Ал мен әрбір жазаны тамырға қалай салу керектігін білемін

Кіндігімде жау бар, бұйырса соңынан еремін

Әрбір құлау зиян мен алдаумен жанып жатқандай

Жуынатын бөлменің айнасы маған үнемі түкіретіні рас

Айтсам, кеудеге құлақ түрер едім

Ал мен өзімді одан бетер қыңыр әрі сұр болдым деп сөкемін

Мен бұл шатырдың астында Парижді көрмеймін

Мәселе менің ақтауға тәуелділігімде

Орыс рулеткасының оғына

Медузаның шиеленіскен құшағына

Мен ешқашан үнемдемеймін, сондықтан мен мінемін

Мен өмір сүремін және күйемін, мен жебе лақтырамын

Мақсат жоқ жерде сіз жеңесіз

Бұл кеме үшін бір таң емес

Мені танимын деп ойлайсың ба?

Істемеймін

Олар енді мені де, жиһаздарымды да білмейді

Маған ашуланып, айғайлайтын дауыстарым

«Қашан бұрынғыдай боласың?»

Мен өзімнің күдік пен ән саламда

Осы қоқыс жәшігіне мыңдаған үміттер мен елестерді тастау

Олар менің жаман шешімдеріммен бірге өмір сүру проблемалары

Менің барлық нұсқаларымды бір бетке біріктіруге тырысу

Тым көп жер, сондықтан мен қай жерде билейтінімді таңдай аламын

Тым көп аспан, қай жерден құлайтынымды шешу үшін

Тым ақылсыз, мен өзгергім келеді, бірақ әлі де

Тым жалқау, бәлкім, өзімді сынап көру үшін

Сондай ыстық алауларды сөндіруге енді су жоқ

Егер мен қорқақ болуды ойламасам және бұл мені батыл етеді

әрқашан отқа қарсы тұру

Кем дегенде тірі сезінуге қабілетті

Мен өзім қалаған адам болуға рұқсат бергенімде

егер мен айтқан болсам

немесе жасайтын еді

кім білсін