Espero Que Comprendas - Nach

Yeah, lo que ves es lo que hay

Nunca tuve mentores, tampoco guías

Me hice a mí mismo, como pude

¡Ah!

Por eso espero que comprendas que…

Nacemos, morimos;

morimos, nacemos

Sé que es efímero todo lo que tenemos

Todo lo que tememos

Cogemos los remos, salimos al mar a navegar

A pesar de las mareas y los truenos

Ni tan bueno, ni tan malo;

no fui un héroe ni un quejica

Sólo otra cara rara que grita en este Guernica

Un cuadro de vidas grises que se imitan unas a otras

Sin saber que en la sombra les domestican

Las cosas se complican si un salario es algo extraordinario

Si respirar hoy, hay que hacerlo ante notario

Los sabios ya no hablan, se escondieron en su cueva

Los tontos sacan pecho, creen que han inventa’o la rueda

Y quien pueda, que se salve

Espero que comprendas que tal vez

Esta letra que empiezo consiga arder

Puede que no, puede que yo saque del agujero

Entiéndelo, tengo que sacarme a mí primero

Que prefiero ir al parque de atracciones de mis emociones

Norias de paz, toboganes de traiciones

Sé que en ocasiones mi pasión es mi mazmorra

Por eso busco huellas en besos, de esos que no se borran

Comprende que las lágrimas no avisan

Y no sé si llorar y vivir, o morir de risa

Que la prisa mata a la magia con el «que más da»

Que a la nostalgia no la invité a mi fiesta, pero siempre está

Espero que comprendas que…

(El micrófono me mira y dice sólo que sea auténtico)

(Yo fui errante y reincidente, pero siempre consciente)

Espero que comprendas que…

(Debe ser que veo circuitos donde otros ven laberintos)

(Escribo con fuego…)

(Vigilo el paso desde los tiempos)

Comprende que no conozco tierra firme a la que irme

Que siempre alguna excusa me sirve para mentirme

Que morirme es una opción

Pero ¡qué va!

la vida es bella, aunque terca

Por eso al que no hace promesas lo quiero cerca

Espero que comprendas que me entrego a fuego cuando amo

Aunque sé ser más otoño que verano

Que hay tramos en mí, que por miedo no me los recorro

Que aquí hay demasiados gritos, demasiados sordos

Y sobro, mientras absorbo la vida y no me atraganto

Espero que comprendas que me aguanto

Cuando es tragicómico el llanto en mis ojos

Cuando mi espíritu impaciente se pasa el semáforo en rojo

Comprende que si salto, es porque me apetece

Que soy de esos que siempre se duermen si amanece

Que el trece suele darme suerte, y me gusta así

Que sólo yo conozco y controlo al demonio en mí

Que no quiero rodearme de personas que me admiren

Quiero a esos que me digan que espabile cuando se me olvide

Esos que nunca piden, pero siempre dan

Esos que vienen y van, pero nunca se despiden

Espero que comprendas

Que hay semanas en que me abandono

Pero sólo veo la luz si me perdono

Que si mis planes fallan

Siempre habrá una playa y un momento

Que cada hoja es una máquina del tiempo

Espero que comprendas que…

(El micrófono me mira y dice sólo que sea auténtico)

(Yo fui errante y reincidente, pero siempre consciente)

Espero que comprendas que…

(Debe ser que veo circuitos donde otros ven laberintos)

(Yo no soy un genio, era un vacile, pero sí que soy un mago)

Comprende que me dejo el alma en mis canciones

Que vivo sin tener que darle a nadie explicaciones

Que las estaciones cambian, pero no mis gestos

Que estos textos son la forma de unir mis fragmentos

Comprende, que ser mejor que otros no me importa

Que tengo muchos nudos que atar, pero la cuerda es corta

Que abortar misiones nunca es un error

Que a lo mejor donde me aburro es en mi zona de confort

Comprende, que pienso en voz alta, que sueño en voz baja

Que el éxito me estresa, y el fracaso me relaja

Que mi ventaja no es usar efectos ni retoques

Es esta sonrisa en calma para aquel que me provoque

Comprende que no soy de los que «cueste lo que cueste»

Mañana es otro día, pero sólo importa éste

Consciente de mi idiotez por querer ser a la vez

Tranquilidad y locura, disparate y lucidez

Иә, сіз не көрсеңіз, соны аласыз

Менде ешқашан тәлімгерлер де, гидтер де болған емес

Мен өзімді қолымнан келгенше жасадым

о!

Сондықтан сіз мұны түсінесіз деп үміттенемін ...

Біз тудық, өлеміз;

өлеміз, туамыз

Біздегінің бәрі өткінші екенін білемін

бәріміз қорқамыз

Біз ескектерді аламыз, жүзу үшін теңізге шығамыз

Толқындар мен күн күркіреуіне қарамастан

Соншалықты жақсы да, жаман да емес;

Мен батыр немесе шағымданушы емеспін

Бұл Герникада тағы бір оғаш бет айғайлайды

Сұр түсті сурет бір-біріне еліктейді

Көлеңкеде қолға үйрететінін білмей

Жалақы ерекше нәрсе болса, жағдай қиындайды

Егер сіз бүгін дем алсаңыз, нотариустың алдында мұны істеу керек

Даналар енді сөйлемейді, үңгірлеріне тығылады

Ақымақтар кеуделерін шығарып, олар дөңгелекті ойлап тапты деп ойлайды

Ал кімнің қолынан келсе, өзін құтқар

Сіз мұны түсінесіз деп үміттенемін

Мен бастаған бұл хат өртеніп кетеді

Мүмкін жоқ шығар, мүмкін мен тесіктен шыға аламын

Түсінемін, мен алдымен өзімді шығаруым керек

Мен эмоцияларымның ойын-сауық саябағына баруды жөн көремін

Бейбітшіліктің айналмалы дөңгелектері, сатқындықтардың слайдтары

Кейде менің құмарлығым менің зынданым екенін білемін

Сондықтан өшпейтіндердің ізін сүйістен іздеймін

Көз жасы ескертпейтінін түсін

Ал жылап өмір сүрерімді, әлде күліп өлерімді білмеймін

Бұл асығыс сиқырды «кімге бәрібір» өлтіреді

Мен кешіме ностальгия шақырған жоқпын, бірақ ол әрқашан бар

Сіз мұны түсінесіз деп үміттенемін ...

(Микрофон маған қарап, оның шынайы екенін айтады)

(Мен қаңғыбас және қайталанатын қылмыскер болдым, бірақ әрқашан хабардармын)

Сіз мұны түсінесіз деп үміттенемін ...

(Мен басқалар лабиринттерді көретін тізбектерді көретін шығармын)

(Мен отпен жазамын ...)

(Мен қадамды уақыттардан бері қараймын)

Түсініңізші, мен баратын жерді білмеймін

Бұл сылтау маған әрқашан өзімді өтірік айтуыма көмектеседі

Бұл өлу - бұл опция

Бірақ не болды!

Қыңыр болғанымен өмір әдемі

Сондықтан уәде бермейтіннің жақын болғанын қалаймын

Сүйген кезде өзімді отқа беретінімді түсінесіз деп үміттенемін

Жаздан гөрі күз болуды білсем де

Менің ішімде бөлімдер бар екенін, мен қорқып, оларды өтпеймін

Бұл жерде айқайлар тым көп, саңыраулар тым көп

Мен өмірді сіңіріп, тұншығып қалмаймын

Мен шыдай алатынымды түсінесіз деп үміттенемін

Менің көзімдегі жылау трагикомикалық болғанда

Менің шыдамсыз рухым қызыл шамда тұрғанда

Түсініңізші, мен секірсем, бұл маған ұнағандықтан

Таң атса ұйықтап кететіндердің бірі екенімді

Бұл он үш маған әдетте сәттілік әкеледі және маған бұл ұнайды

Тек мен ішімдегі жындыны білемін және оны басқарамын

Мен өзімді жақсы көретін адамдармен қоршағым келмейді

Ұмытқан кезде маған айтатындардың оянғанын қалаймын

Ешқашан сұрамайтын, бірақ әрқашан беретіндер

Келіп-кететін, бірақ ешқашан қоштаспайтындар

Сіз түсінесіз деп үміттенемін

Мен өзімді тастап кететін апталар бар

Бірақ мен өзімді кешірсем ғана нұрды көремін

Жоспарларым орындалмай қалса ше?

Әрқашан жағажай және уақыт болады

Әрбір жапырақ уақыт машинасы

Сіз мұны түсінесіз деп үміттенемін ...

(Микрофон маған қарап, оның шынайы екенін айтады)

(Мен қаңғыбас және қайталанатын қылмыскер болдым, бірақ әрқашан хабардармын)

Сіз мұны түсінесіз деп үміттенемін ...

(Мен басқалар лабиринттерді көретін тізбектерді көретін шығармын)

(Мен данышпан емеспін, мен дитер болдым, бірақ мен сиқыршымын)

Түсініңіздер, мен әндерімде жанымды қалдырамын

Мен ешкімге түсініктеме бермей өмір сүремін

Жыл мезгілдері өзгереді, бірақ менің қимылдарым емес

Бұл мәтіндер менің үзінділерімді біріктіретін жол

Басқалардан жақсы болу мен үшін маңызды емес екенін түсініңіз

Менің байлайтын түйіндерім көп, бірақ арқан қысқа

Миссияларды тоқтату ешқашан қате емес

Менің жалықатын жерім менің жайлылық аймағым болуы мүмкін

Түсініңіз, мен дауыстап ойлаймын, мен төмен дауыспен армандаймын

Бұл сәттілік мені стресстендіреді, ал сәтсіздік мені тыныштандырады

Менің артықшылығым - эффектілерді немесе сенсорларды қолданбау

Бұл мені арандатқан адамға арналған тыныш күлкі

Түсініңіз, мен «қандай болса да» жүретіндердің бірі емеспін.

Ертең басқа күн, бірақ бұл маңызды

Екеуі де болғым келетін менің ақымақтығымды білемін

Тыныштық пен ессіздік, сандырақ пен анықтық