Для живых... - Многоточие

Многоточие...

Два ноль ноль два, второй удар, бля!

Покажи мне правду в океане лжи,

Отыщи мне ложь в зеркале смерти,

Расскажи как жить, умирая каждый день.

Я не хочу быть, если приходится небыть

Не понимаю как люди убивают друг друга,

Не понимаю зачем на любовь вешают ценник

Ненавижу когда разговор прерывают фразами типо

"Есть где замутить? меня кумарит, умираю..."

Да пошёл ты!

Иди лечись

Помощника во мне увидел?!

Глаза раскрой, прихожанин!

Я не из твоего теста слеплен, так что слейся отсюда быстрей,

Пока еще дышишь...

Я знаю что стоит кинуть горсть земли на гроб друга

Многоточие на венах, круговая порука в умах

Я знаю, что мои слова для кого то будто горохом об стены

А я не для мёртвых ору - для живых!

Ради памяти мёртвых ору для живых

Ради памяти мёртвых ору для живых

Ради памяти мёртвых ору для живых

Ради памяти мёртвых а

Ради памяти мёртвых ору для живых

Ради памяти мёртвых ору для живых

Ради памяти мёртвых ору для живых

Ради памяти мёртвых ради памяти мёртвых...

Ради памяти мёртвых многоточие в душе забито,

Ничто не забыто,

Память крышкой гроба не прикрыта, кому та ссадина в душе кому

утрата море злата принесёт, и он не брезгуя берёт, уносит.

Неся свой крест мы не оглянемся назад не нужно смотреть на прошлое,

Возвышенное, пошлое, но всё таки продажное и от того не важное,

А падать в одну яму дважды это не серьёзно даже.

Так и почём же безболезненная смерть в том мире,

Где умирая только люди рассуждают шире,

Где беспощадно время строит новые преграды,

Где брат кидает брата, за корабль без возврата

Где только чёрное и белое, Герасим и план

Где есть своё веселье, но без пива это бедлам,

Где расслабление, сколько не дай, а все в запарах

Где воплями о мёртвых живых будить приходится

Мы - Многоточие.

Мы говорим про то, что видим, нам глаза закрыть без пользы, только напрягаться, дядька.

Я не хочу своих друзей увидеть в цинковых гробах, последний раз тебе вот моё слово.

Война - это дерьмо политиков и нам его расхлёбывать ценою жизни сотен тысяч?!

Высечь памятник лет через пять, и всё забыть?.Ты скажешь мне я конъюнктурщик, тогда быстрей ответь кто ты дерьмо,

Скажу одно: вернись солдат быстрей домой, отправь туда своего сына.

Быть может ты поймёшь тогда, что стоят слёзы матерей, теряющих своих детей из-за таких как ты политических блядей!

Нүктелер...

Екі нөл нөл екі, екінші соққы, қарғыс атсын!

Өтірік мұхитында маған шындықты көрсет

Өлімнің айнасындағы өтірігімді тап

Қалай өмір сүретінімді айт, күнде өліп.

Болмау керек болса, болғым келмейді

Адамдардың бірін-бірі қалай өлтіретінін түсінбеймін

Неге махаббатқа баға қоятындарын түсінбеймін

сияқты фразалар арқылы әңгіме үзілгенін жек көремін

"Төртіп алатын жер бар ма? Мен құмармын, өліп жатырмын..."

Иә, бардың!

Барып емдел

Менің көмекшімді көрдіңіз бе?

Көзіңді аш, приход!

Мен сенің қамырыңнан жасалған емеспін, тез кет.

Сіз әлі дем алып жатқанда...

Бір уыс жерді достың табытына лақтырған жөн деп білемін

Тамырдағы нүктелер, санада өзара жауапкершілік

Менің біреуге айтқан сөздерім қабырғаға қадалған бұршақтай екенін білемін.

Ал мен өлілер үшін – тірілер үшін айғайлап жатқан жоқпын!

Өлгендерді еске алу үшін тірілер үшін айқайлаңыз

Өлгендерді еске алу үшін тірілер үшін айқайлаңыз

Өлгендерді еске алу үшін тірілер үшін айқайлаңыз

Өлгендерді еске алу үшін

Өлгендерді еске алу үшін тірілер үшін айқайлаңыз

Өлгендерді еске алу үшін тірілер үшін айқайлаңыз

Өлгендерді еске алу үшін тірілер үшін айқайлаңыз

Өлгендерді еске алу үшін Өлгендерді еске алу үшін...

Өлгендерді еске алу үшін жандағы эллипс бітеліп қалды,

Ештеңе ұмытылмайды

Жады жабылмаған табыт, Кімге сол жан жарасы кімге

алтын теңізінің жоғалуы әкеледі, және ол алудан бас тартпайды, алып кетеді.

Крестімізді көтеріп, біз артқа қарамаймыз, өткенге қараудың қажеті жоқ,

Керемет, өрескел, бірақ бәрібір бүлінген, сондықтан маңызды емес,

Ал бір шұңқырға екі рет түсу тіпті ауыр емес.

Бұл дүниеде ауыртпалықсыз өлім қанша,

Қайда, өлгенде тек адамдар кеңірек ойлайды,

Уақыт аяусыз жаңа кедергілер салған жерде,

Ағайын ағаны қайда тастаса, қайтып келмейтін кеме үшін

Тек ақ пен қара, Герасим және жоспар

Көңіл бар жерде, бірақ сырасыз бұл төсек,

Релаксация қайда, қанша бермейді, бірақ бәрі бумен

Қайда тірілерді өлілердің айғайымен ояту керек

Біз нүктеміз.

Көргенімізді айтамыз, көзімізді жұмамыз, нәтиже жоқ, тек штамм, аға.

Достарымды мырыш табытта көргім келмейді, бұл менің саған соңғы сөзім.

Соғыс - бұл саясаткерлердің қасіреті және біз оны жүздеген мың адамның өмірі үшін жоюымыз керек пе?!

Бес жылда ескерткіш ойып, бәрін ұмытып кетесіз бе?

Бір айтарым: солдатты тез үйге қайтар, балаңды сонда жібер.

Сіз сияқты саяси жезөкшелердің кесірінен баласынан айырылған аналардың көз жасы да қадірлі екенін сонда түсінерсіз!