Сквозь печаль... - Многоточие

Cквозь печаль...

Сколько раз в душе моей рождался тихий вопрос: -

"Ну неужели всё напрасно, неужели жизнь наперекос идёт?".

Новый день сменяет новая ночь, я закрываю глаза, из дня сваливая прочь.

И в этом странном кругу себя найти не могу,

Катаю строки, словно проволоку из души вью.

Какую жизнь мне выбрать дальше, если это возможно?

Нужно ли дарить музыку тем, кому она не нужна?

Тогда какого рожна вся эта лажа,

Если все живые души теперь наглухо продажные:

Бумажная любовь, отравленная кровь,

Ни грамма мысли в головах кроме остатков драговых снов.

До людей пытаюсь довести свои доводы,

Чтоб любить меня и ненавидеть было больше поводов.

Сквозь тёмные очки злобы невидно глаз,

Сквозь белые страницы истории не видно нас.

Сквозь печаль я коротаю свои дни,

То и дело спотыкаясь, натыкаясь на сожжённые мосты,

И пусть любая беда меня сбивает с пути,

Я всё равно буду идти ведь надо дойти

Сквозь печали я живу и так же дальше буду жить.

Сквозь печаль свою пройду, оставив золотую нить

И в искушении эмоций её не задавить,

В тех золотых мгновениях я начал творить.

По малолетке конкретно цепляли нас за конфетки,

Когда закончились слёзы я понял выросли детки.

Через тернии к звёздам все ломанулись вперёд,

А я услышал слова мамы, говорящей мне стоп:

"Остановись тебя затащит - это игра,

Остановись пока не поздно - слышишь меня?".

Но мама дело не в этом - правосудия нету,

Судьбу свою не изменить, спокойно не умею жить,

Поэтому свою печаль оставлю я в своей душе.

Она с малых лет загадкою сидит во мне

И каждый божий день её укладываю спать,

А утром вдохновение в дверях (тук-тук) - пора вставать…

Сквозь печаль я коротаю свои дни,

то и дело спотыкаюсь, натыкаюсь на зажжённые мосты,

и пусть любая беда меня сбивает с пути

я всё равно буду идти, ведь надо дойти

Не замечая боли сквозь печаль иду навстречу ветру,

Жизнь воспринимая строго лишь по своему спектру,

Смеюсь и плачу, водярой пиво лачу, знаю чего значу, не хуячу кукарачу .

Мне грустно видеть слёзы в глазах моих парней,

Теряющих надежду на жизнь, в циклах пьяных дней -

Налей, напарь да раскумарь - вот весь сценарий.

Ты говоришь - я всё придумал - иди домой, онаний!

Знай - я тот кто я есть, иду своей дорогой,

Не трогай, бой получишь по еблу ногой,

Подумай головой чем пахнут рожи в телевизоре:

Продажные политики в дуэте с рэп-жопа-лизами.

Хотите денег?

- плывите на другой берег!

Здесь Руставели (Ха-ха!!) шизоидный холерик,

С моими братьями бреду в неведомую даль,

Сталь словом пробивая - несу смысл сквозь печаль...

Қайғы арқылы...

Қаншама рет менің жанымда тыныш сұрақ туды: -

«Е-е, шынында бәрі бекер ме, өмір сүріп жатыр ма?

Жаңа күнді жаңа түн ауыстырады, Күннен алыстап көзімді жұмып.

Мен өзімді осы біртүрлі шеңберден таба алмаймын,

Желілерді домалатам, Айналдырған жаннан сымдай.

Мүмкін болса, келесі өмірді таңдауым керек пе?

Музыканы қажетсіздерге беру керек пе?

Сонда бұл не деген сұмдық,

Егер барлық тірі жандар қазір қатты бұзылған болса:

Қағаз махаббат, уланған қан

Олардың бастарында сүйретілген армандардың қалдықтарынан басқа бір унция да ой жоқ.

Мен өз ойымды адамдарға жеткізуге тырысамын.

Мені сүюге және жек көруге көп себептер болды.

Қара көзілдірік арқылы зұлымдық көрінбейтін көздер

Біз тарихтың ақ парақтарынан көрінбейміз.

Мен күнімді қайғымен өткіземін

Қайта-қайта сүріну, өртенген көпірлерден сүріну

Кез келген қиындық мені адастырсын,

Мен әлі де барамын, өйткені мен оған жетуім керек

Қайғы арқылы мен өмір сүріп жатырмын және солай өмір сүремін.

Мұңымнан алтын жіп қалдырып өтермін

Эмоциялардың азғыруымен сіз оны баса алмайсыз,

Сол алтын сәттерде мен жасай бастадым.

Кішкентай кезімізде олар бізге тәттілерге жабысты,

Көз жасым біткен кезде мен балалардың есейгенін түсіндім.

Жұлдыздарға тікенектер арқылы бәрі алға ұмтылды,

Мен анамның маған тоқта деген сөзін естідім:

«Тоқта, сізді сүйреп апарады - бұл ойын,

Тым кеш болмай тұрып тоқтаңыз - естіп тұрсыз ба?».

Бірақ мәселе ана емес - әділдік жоқ,

Мен тағдырымды өзгерте алмаймын, мен қалай тыныш өмір сүруді білмеймін,

Сондықтан мұңымды жанымда қалдырамын.

Ол маған жастайымнан жұмбақ болып отырады

Әр күні мен оны төсекке жатқыздым

Таңертең шабыт есікте (тықылдату) - тұру уақыты келді ...

Мен күнімді қайғымен өткіземін

анда-санда сүрінемін, жанып тұрған көпірлерде сүрінемін,

және кез келген қиындық мені адастырсын

Мен әлі де барамын, өйткені мен жетуім керек

Мұң арқылы азапты байқамай, желге қарай барамын,

Өмірді тек өз спектрінде ғана қабылдайды,

Мен күлемін, жылаймын, водямен сыра ішемін, мен не айтқым келгенін білемін, мен кукарачты былғамаймын.

Жігіттерімнің көзінен жас ағып жатқанын көріп қынжыламын

Өмірге деген үмітті жоғалту, мас күндердің циклдарында -

Оны құйыңыз, үстіне құйыңыз және раскумари - бұл бүкіл сценарий.

Сіз айтасыз - мен бәрін ойладым - үйге кет, онани!

Мен кім екенімді біл, өз жолыммен жүремін,

Қолыңды тигізбе, аяғыңмен ұрысып қаласың,

Теледидардағы беттерден қандай иіс шығады деп ойлаңыз:

Сыбайлас саясаткерлер рэппен дуэтте.

Сізге ақша керек пе?

- арғы бетке жүзіңіз!

Мұнда Руставели (Ха ха !!) шизоидты холерик,

Бауырларыммен бірге белгісіз алысқа барамын,

Сөзбен болат ұру - Мен қайғы арқылы мағынаны жеткіземін ...