Człowiek, Człowiek - Maryla Rodowicz

Tyle miał nam dać, że aż brakło tchu

Nasz świat, nasz brat, nasz król

A za oknem szadź, popłuczyny snu

I strach i krach, i ból

Gdy nadzieje w pył

Jak skrzydełko ćmy — starte

Czy wystarczy sił

By odegnać łzy żartem

Człowiek, człowiek

To brzmi dumnie gdy w trumnie

Lecz nim minie brzmi w trzcinie

Człowiek — numer buta, marszruta, imię

Lwem nie będziesz

Choćbyś z diabłem

Był w zmowie wolny

Ale klatkę masz w sobie

W sercu, w duszy, w głowie

I słowie człowiek

Dzieci poszły precz, starzy idą w piach

I bunt i czas się bać

Życie ładna rzecz, a najbardziej w snach

Więc grunt to mieć gdzie spać

Myśli naszych kruk

Przy niebieskim siadł tronie

Jeśli nie daj Bóg

Boga nie ma tam — to koniec

Człowiek, człowiek…

Ол бізге көп нәрсе беруі керек еді, сондықтан тынысымыз тарылды

Біздің әлем, біздің бауырымыз, біздің патшамыз

Ал терезенің сыртында, рим, ұйқыны жуу

Және қорқыныш, бюст және ауырсыну

Үміт шашылғанда

Көбелектің қанаты сияқты - үгітілген

Күш жеткілікті ме

Көз жасын әзілмен сүрту үшін

Адам, адам

Табытта жатқанда мақтаныш естіледі

Бірақ ол өтпей тұрып, қамыс ішінде естіледі

Адам - ​​аяқ киімнің нөмірі, маршруты, аты

Сіз арыстан болмайсыз

Тіпті шайтанмен

Ол сөз байласуда еркін болды

Бірақ сенің ішіңде тор бар

Жүректе, жанда, баста

Және адам сөзі

Балалар кетті, кәрілері құмға кетті

Ал бүлік, және қорқудың уақыты келді

Өмір әдемі нәрсе, ең бастысы арманда

Сондықтан ұйықтайтын орынның болуы өте маңызды

Біздің қарғаның ойлары

Көк таққа отырды

Олай болмаса, Құдай сақтасын

Құдай жоқ - бітті

Адам, адам...