Tasco Da Mouraria - Mariza

Cresce a noite

Pelas ruas de Lisboa

E os meninos, como eu, foram dormir

Só eu fico com o sonho que já voa

Nessa estranha minha forma de sentir

Deixo o quarto com passinhos de menina

Num silêncio que respeita o mais sagrado

Quando o brilho dos meus olhos na cortina

Se deleitam ao ouvir cantar o fado

Meu amor, vai-te deitar, já é tarde

Diz meu pai, sempre que vem perto de mim

Nesse misto de orgulho e de saudade

De quem sente um novo amor no meu jardim

E adormeço nos seus braços de guitarra

Doce embalo que renasce a cada dia

Esse sonho de cantar a madrugada

Que foi berço num tasco da mouraria

Meu amor, vai-te deitar, já é tarde

Diz meu pai, sempre que vem perto de mim

Nesse misto de orgulho e de saudade

De quem sente um novo amor no meu jardim

түнде өседі

Лиссабон көшелері арқылы

Ал балалар мен сияқты ұйықтап қалды

Менде ғана ұшатын арман бар

Осы біртүрлі сезімде

Мен кішкентай қыздың қадамдарымен бөлмеден шығамын

Ең қасиеттіні құрметтейтін тыныштықта

Менің көзімнің жарқын  перде қашан қашан

Олар фадо әнін тыңдағанды ​​ұнатады

Сүйіктім, ұйықта, тым кеш

Әкем маған жақындаған сайын дейді

Бұл мақтаныш пен сағыныштың араласуында

Менің бақшамда жаңа махаббатты сезінген кімнен

Мен гитараның құшағында ұйықтап қалдым

Күн сайын қайта туатын тәтті бесік жыры

Таң атқанда ән айтуды армандады

Бұл тако да мурариядағы бесік болды

Сүйіктім, ұйықта, тым кеш

Әкем маған жақындаған сайын дейді

Бұл мақтаныш пен сағыныштың араласуында

Менің бақшамда жаңа махаббатты сезінген кімнен