Antonio Carlos Maria Bresil - Marie-Paule Belle

Je l’appellerais Antonio Carlos Maria Bresil.

Il aurait plein de sel sur la peau, sur les doigts, sur les cils.

C’est l’enfant qui dort dans mes rêves.

Se réveillera-t-il?

Je ne le sais pas.

Il danserait pieds nus sur les couteaux brillants de la mer,

Dans la pluie équatoriale d’un piano noir de concert.

C’est l’enfant de mes rêves, il naîtrait sans passé, sans regrets,

Et libre déjà.

Il est encore en exil dans ma mémoire.

J’imagine son profil et son histoire.

Je sais que mon rêve a son état civil.

Je l’appellerais Antonio Carlos Maria Bresil,

Et nous irions nous cacher dans le labyrinthe des îles.

C’est l’enfant du soleil et du rythme secret de mon sang.

Je l’entends déjà.

Il jouerait d’une flûte en roseau comme un nouveau Dieu Pan.

Il prendrait des poissons rien qu’avec ses chansons dans le vent.

Dans le sable il découvrirait des paillettes de diamant,

Et il danserait.

Il est encore en exil dans ma mémoire.

J’imagine son profil et son histoire.

Je sais que mon rêve a son état civil.

Je l’appellerait Antonio Carlos Maria Bresil.

Sans même s’en apercevoir, il traversait les villes.

Dans toutes les cités mortes il ranimerait les brasiers,

Et on le suivrait.

Son rire ferait voler en éclats les murs des prisons,

Et à pleines dents il mordrait dans les fruits de la passion.

On l’appellerait Antonio Carlos Maria Bresil

Un jour, s’il venait.

Mais nous rencontera-t-il?

Je veux le croire.

J’imagine son profil et son histoire.

Je sais que mon rêve est encore en exil.

Мен оны Антонио Карлос Мария деп атар едім.

Теріне, саусақтарына, кірпіктеріне тұз көп болар еді.

Түсімде ұйықтайтын бала.

Ол оянады ма?

Мен білмеймін.

Теңіздің жарқыраған пышақтарында жалаңаяқ билейтін,

Концерттің экваторлық жаңбырында қара пианино.

Ол менің арманымның перзенті, өткені жоқ, өкінішсіз туар еді,

Және қазірдің өзінде тегін.

Ол әлі есімде қуғында.

Мен оның профилін және оның тарихын елестетемін.

Менің арманымның отбасылық жағдайы бар екенін білемін.

Мен оны Антонио Карлос Мария деп атар едім,

Ал біз аралдардың лабиринтіне тығылатын едік.

Бұл күннің перзенті мен қанымның сырлы ырғағы.

Мен оны қазірдің өзінде естимін.

Ол жаңа құдай Пандай құрақ сыбызғы тартатын.

Ол желде әнімен ғана балық аулайтын.

Құмда ол гауһар тастарды табады,

Және ол билейтін.

Ол әлі есімде қуғында.

Мен оның профилін және оның тарихын елестетемін.

Менің арманымның отбасылық жағдайы бар екенін білемін.

Мен оны Антонио Карлос Мария деп атар едім.

Тіпті байқамай қалаларды аралап жүрді.

Барлық өлі қалаларда от жағып,

Ал біз оның соңынан еретін едік.

Оның күлкісі түрме қабырғаларын қиратады,

Және ол құмарлық жемісін тістейтін еді.

Біз оны Антонио Карлос Мария Бразилия деп атайтын едік

Бір күні ол келсе.

Бірақ ол бізбен кездесе ме?

Мен сенгім келеді.

Мен оның профилін және оның тарихын елестетемін.

Менің арманым әлі айдауда екенін білемін.