Quand Je Suis Seul - Marc Lavoine

C’est une manie quand je t'écris dans la nuit

C’est ton visage mon seul asile

Sais-tu, mon ange, tout ce qui brille dans ma vie

Des pans de nous, de nos vols insoumis

Et sais-tu que le ciel s’ouvre parfois

Pour me dire de ne pas perdre la foi

Quand je suis seul au fond de moi et qu’il fait froid

Quand je m’accroche à toi, quand les mots ne font plus le poids

Que rien ne va

Quand je suis seul, quand je vais où traînent mes pas

Quand je m’accroche à toi, quand le vide me prend dans ses bras

Que rien ne va

Sais-tu, mon âme, quand je respire et qu’il fait beau

Je garde sur moi la photo prise sous le manteau

Nous avions tous deux la tête en manège

Et le cœur comme des fleurs tombées dans la neige

Quand je suis seul au fond de moi et qu’il fait froid

Quand je m’accroche à toi, quand les mots ne font plus le poids

Quand rien ne va

Quand je suis seul, quand je vais où traînent mes pas

Quand je m’accroche à toi, quand le vide me prend par le bras

Que rien ne va

Je viens à toi

Саған түнде хат жазсам, бұл мания

Сенің жүзің менің жалғыз баспанам

Білесің бе, періштем, өмірімдегі нұрдың бәрі

Бізден, бүлікшіл ұшуларымыздан

Аспан кейде ашылатынын білесіз бе?

Сеніміңді жоғалтпа деп

Ішінде жалғыз қалып, салқын болғанда

Мен саған жабысып тұрғанда, сөз маңызды емес кезде

Ештеңе дұрыс емес

Жалғыз қалғанда, қадамым сүйрейтін жерге барсам

Мен саған жабысқанда, бостық мені құшақтағанда

Ештеңе дұрыс емес

Білесің бе, жаным, Тыныс алғанда, күн ашық

Пальто астына түскен суретті өзімде сақтаймын

Екеуіміздің де басымызды иеміз

Ал жүрек қарға түскен гүлдердей

Ішінде жалғыз қалып, салқын болғанда

Мен саған жабысып тұрғанда, сөз маңызды емес кезде

Ештеңе дұрыс болмаған кезде

Жалғыз қалғанда, қадамым сүйрейтін жерге барсам

Мен саған жабысқанда, Бостық қолымнан ұстағанда

Ештеңе дұрыс емес

Мен саған келдім