Соловьи - Максим Леонидов

Соловьи, соловьи, не тревожьте солдат,

Пусть солдаты немного поспят...

Пришла и к нам на фронт весна,

Ребятам стало не до сна

Не потому, что пушки бьют,

А потому, что вновь поют,

Забыв, что здесь идут бои,

Поют шальные соловьи.

Но что война для соловья,

У соловья ведь жизнь своя...

Не летит солдат, припомнив дом

И сад зелёный над прудом,

Где соловьи всю ночь поют,

А в доме том солдата ждут.

А завтра снова будет бой,

Уж так назначено судьбой,

Чтоб нам уйти, не долюбив,

От наших жен, от наших нив,

Но с каждым шагом в том бою

Нам ближе дом в родном краю.

Соловьи, соловьи, не тревожьте солдат,

Пусть солдаты немного поспят...

Бұлбұлдар, бұлбұлдар, сарбаздарды мазаламаңдар,

Солдаттар ұйықтап алсын...

Көктем келді бізге,

Балалар ұйықтай алмады

Мылтық тигендіктен емес

Өйткені олар қайтадан ән айтады

Бұл жерде ұрыс болып жатқанын ұмытып,

Жынды бұлбұлдар ән салады.

Бірақ бұлбұл үшін соғыс деген не,

Бұлбұлдың өз өмірі бар...

Солдат үйді есіне алып ұшпайды

Тоған үстінде жасыл бақ,

Түні бойы бұлбұлдардың сайраған жері

Ал сол үйде олар солдат күтеді.

Ал ертең тағы ұрыс болады,

Тағдырдың жазғаны сондай

Сүйіспеншіліксіз кете алуымыз үшін,

Әйелдерімізден, өрісімізден,

Бірақ бұл күрестегі әрбір қадаммен

Туған өлкеге ​​жақынырақ.

Бұлбұлдар, бұлбұлдар, сарбаздарды мазаламаңдар,

Солдаттар ұйықтап алсын...