Эх, дороги... - Максим Леонидов

Эх, дороги — пыль да туман,

Холода, тревоги да степной бурьян.

Знать не можешь доли своей,

Может крылья сложишь посреди степей.

Вьется пыль под сапогами степями полями,

А кругом бушует пламя да пули свистят.

Эх, дороги — пыль да туман,

Холода, тревоги да степной бурьян.

Выстрел грянет — ворон кружит,

Твой дружок в бурьяне неживой лежит.

А дорога дальше мчится, пылится, клубится,

А кругом земля дымится — чужая земля.

Эх, дороги — пыль да туман,

Холода, тревоги да степной бурьян.

Край сосновый — солнце встает,

У крыльца родного мать сыночка ждет.

И бескрайними путями, степями, полями

Все глядят вослед за нами родные глаза.

Эх, дороги — пыль да туман,

Холода, тревоги да степной бурьян.

Снег ли ветер, вспомним друзья,

Нам дороги эти позабыть нельзя.

О, жолдар шаң мен тұман,

Суық, уайым және дала арамшөптері.

Сіз өз үлесіңізді біле алмайсыз

Бәлкім, даланың қақ ортасында қанат қағарсың.

Даланың етік астында шаң бұйралады,

Ал жан-жақтан жалын лаулап, оқтар ысқырып тұр.

О, жолдар шаң мен тұман,

Суық, уайым және дала арамшөптері.

Оқ тиеді - қарға айналады,

Досың арамшөпте өлі жатыр.

Жол шаңды жинап, айналады,

Ал жердің төңірегі түтін – жат жер.

О, жолдар шаң мен тұман,

Суық, уайым және дала арамшөптері.

Қарағайлы жер - күн шығады,

Туған үйдің кіреберісінде анасы ұлын күтіп отыр.

Ал шексіз соқпақтар, далалар, өрістер

Барлығы бізге туған жердің көздерімен қарайды.

О, жолдар шаң мен тұман,

Суық, уайым және дала арамшөптері.

Қарлы жел соға ма, есіңде болсын достар

Біз бұл жолдарды ұмыта алмаймыз.