Проплывая над городом - Максим Леонидов

Ты спустилась,

Как уставший осенний лист

Прямо на карниз

Утром рано

Ты сказала -

Оттолкнись и лети со мной,

Я тебе женой

В небе стану

Из полей тянет холодом

Без тебя мне летать не суждено

Проплывая над городом,

Не забудь постучать в мое окно

Мы летали

Над осенним ковром земли

Там внизу в пыли

Плыли крыши

Нас венчали

белокрылые журавли

И с собой несли

Выше, выше...

Из полей тянет холодом

Без тебя мне летать не суждено

Проплывая над городом,

Не забудь постучать в мое окно

Сен түсіп қалдың

Шаршаған күзгі жапырақ сияқты

Оң жақта

таңертең ерте

Сен дедің -

Менімен бірге ұшыңыз

Мен сенің әйеліңмін

Мен аспанда боламын

Егістерден салқын тартады

Мен сенсіз ұша алмаймын

Қаланың үстінде жүзу

Тереземді қағуды ұмытпа

Біз ұштық

Жердің күзгі кілемінің үстінде

Төменгі жерде шаң

Төбелер қалқып кетті

Біз тәж кидік

ақ қанатты тырналар

Олар өздерімен бірге алып кетті

Жоғары, жоғары...

Егістерден салқын тартады

Мен сенсіз ұша алмаймын

Қаланың үстінде жүзу

Тереземді қағуды ұмытпа