Привет - Максим Леонидов

Привет!

Сегодня дождь и скверно, а мы не виделись, наверно, сто лет.

Тебе в метро?

Скажи на милость, а ты совсем не изменилась, нет-нет.

Привет!

А жить ты будешь долго, я вспоминал тебя вот только в обед.

Прости, конечно же, нелепо кричать тебе на весь троллейбус: «Привет!»

Привет!

Дождливо этим летом, а, впрочем, стоит ли об этом?

Ведь нет…

Тогда о чем?

О снах, о книгах?

И черт меня попутал крикнуть: «Привет!»

Как жизнь?

Не то, чтоб очень гладко, но, вобщем, знаешь, все в порядке, без бед.

Дела отлично, как обычно, а с личным?

Ну, вот только с личным — привет…

Привет!

А дождь все не проходит, а я с утра не по погоде одет.

Должно быть, я уже простужен, да, Бог с ним!

Слушай, мне твой нужен совет.

В конце концов, мне дела нету, решишь ли ты, что я с приветом иль нет,

Но, может, черт возьми, нам снова…

Выходишь здесь?

Ну, будь здорова…

Привет!

Эй!

Бүгін жаңбыр жауып тұр, бірақ біз жүз жылдан бері бір-бірімізді көрмедік.

Сіз метродасыз ба?

Айтшы, бірақ сен мүлде өзгерген жоқсың, жоқ, жоқ.

Эй!

Ал сен ұзақ өмір сүресің, мен сені түскі уақытта ғана есіме алдым.

Мені кешіріңіз, әрине, троллейбуста сізге: «Сәлем!» деп айқайлау күлкілі.

Эй!

Биылғы жаз жаңбырлы, бірақ, айтпақшы, оған тұрарлық па?

Өйткені, жоқ…

Сонда не туралы?

Армандар туралы ма, кітаптар туралы ма?

Ал шайтан мені азғырып: «Сәлем!» деп айғайлады.

Не хабар?

Бұл өте тегіс емес, бірақ, жалпы, сіз білесіз, бәрі тәртіппен, еш қиындықсыз.

Әдеттегідей бәрі тамаша, бірақ жеке туралы ше?

Бұл жай ғана жеке - сәлем ...

Эй!

Ал жаңбыр әлі өтпейді, ал таңертең мен ауа райына сай киінбеймін.

Менде суық тиген болуы керек, иә, Алла разы болсын!

Тыңдаңыз, маған сіздің кеңесіңіз керек.

Ақырында, менің сәлемдесуім бар ма, жоқ па деп шешкеніңіз маған бәрібір,

Бірақ, мүмкін, қарғыс атсын, біз тағы да ...

Сен осы жерден кетесің бе?

Ал, сау бол...

Эй!