La der des der - Les Hurlements d'Léo

Faut pas compter sur le Eugène, il s’est barré avec

les clefs

Ca fait déjà deux jours que j’ai pas mis le nez dehors,

mes pantoufles me collent aux pieds et dedans il fait

chaud,

sous les pebroques les vieux sont là à écouter à regarder

passer le temps,

le temps de dire son âge, devenir un vieux croûton,

assis sur son balcon,

nourrir les pigeons,

claquer tout son pognon !

Demain ça ira mieux, Marcel vient nous rendre visite,

il va sûrement nous rapporter des nouvelles de la promise,

de celle en qui l’on croit, à qui l’on dit oui,

dès la première visite;

la Der des ders je voulais dire !

Faut pas compter sur le Eugène, il s’est barré avec les clefs.

C'était je me souviens, sur le pont de Tolbiac,

pas loin de chez Eugène,

là où l’miracle s’est accompli les sourds entendent!

Qui ne voulaient plus y voir regardent et nous aussi,

tête dans la terre je voulais dire.

Et ma foi, comme dirait cousin Hubert,

la tête dans la terre, on n’y voit pas si mal…

Евгенийге сенбеңіз, ол ұшты

кілттер

Сыртқа шыққаныма екі күн болды,

менің тәпішкелерім аяғыма жабысып тұр, ол олардың ішінде жүреді

жылы,

Пеброктардың астында қарттар тыңдау үшін бар

уақыт өткізу,

оның жасын айтудың уақыты келді, ескі крутон болады,

оның балконында отырып,

көгершіндерді тамақтандыру,

оның барлық қамырын ұрыңыз!

Ертең жақсы болады, Марсель бізге қонаққа келеді,

Ол бізге қалыңдықтың хабарын жеткізеді,

Біз сенетін, «иә» деп айтатын адам туралы,

бірінші сапардан бастап;

Мен айтқым келген дерлердің Дер!

Евгенийге сенбе, ол кілттермен кетіп қалды.

Бұл менің есімде, Толбиак көпірінде,

Евгенийден алыс емес,

ғажайыптың орындалғанын саңыраулар естиді!

Енді кім көргісі келмеген, біз де қарап жатырмыз,

Менің айтқым келгені кірге басы.

Менің сенімім, немере ағасы Хуберт айтқандай,

басың жерге, сен соншалықты нашар көре алмайсың...