La chambre - Les Hurlements d'Léo

Nous avons trainés sur les mêmes banc d'école,

Nous n’avons pas eus la même chance mon pote.

Quand derrière les volets des bleus il te poussait,

Ta mère sous silence s’accordait une chance.

Nous avons trainés sur les mêmes banc en colle,

Nous n’avons pas eus la même chance mon pote.

Quand derrière les volets, tu révais de t'évader,

Ton père entre 2 verres s’amusait au geollier.

Tu ne révais pas de Venise, mais de liberté,

Tu voulais oublier, tout ne peu pas s’oublier.

Dans La Chambre des enfants ça ne sent pas bien bon,

Ca sent la sueur du père et les cris de la mère,

Mais c’est les mômes qui on raison c’est leurs parents les pauvres!!!

Tu as crié «au secours"plus d’une fois dans la cour,

Nous répondions absent, nous n'étions que des enfants.

Quand t’en as eu assez de tout garder pour toi,

Tu as voulus t’oublier,

Tout ne peut pas s’oublier.

Les voisins n’ont rien vu, chez eux aussi ça pu.

Des gosses plein d’avenir, une seule issus possible,

Le quai pour les garçons et le trottoir pour les filles !

Біз бір мектеп партасында отырдық,

Бізде бірдей сәттілік болмады.

Блюз жапқыштарының артында ол сені итеріп жіберді,

Үндемейтін анаң өзіне мүмкіндік беріп отырды.

Біз сол желім орындықтарында іліндік,

Бізде бірдей сәттілік болмады.

Жапқыштардың артында сіз қашуды армандадыңыз,

Сенің әкең екі сусынның арасында түрмеде көңіл көтерді.

Сіз Венецияны емес, еркіндікті армандадыңыз,

Ұмытқың келді, бәрін ұмыту мүмкін емес.

Балалар бөлмесінде өте жақсы иіс жоқ,

Бұл әкенің тері мен ананың зарының иісі,

Бірақ дұрыс айтатын балалар, олардың бейшара ата-анасы!!!

Сіз аулада бірнеше рет «көмектесіңіз» деп айқайладыңыз,

Біз жоқ деп жауап бердік, біз тек бала едік.

Осының бәрін өзіңмен ұстауға әбден шыдағанда,

Өзіңді ұмытқың келді,

Барлығын ұмыту мүмкін емес.

Көршілер ештеңе көрмеді, үйде де көрінуі мүмкін.

Келешек балалар, бір ғана мүмкін нәтиже,

Ұлдарға арналған платформа, ал қыздарға арналған тротуар!